บทที่ 10
เลี้ยงส่ง
“ขอแสดงความยินดีกับว่าที่พี่บัณฑิตทุกคนด้วยนะค้า” เสียงแหลมปรี๊ดของนันทิยาโพล่งขึ้นกลางวง ซึ่งมีทั้งเพื่อนและรุ่นพี่นั่งรายล้อมอยู่ราวสิบเอ็ดคน พร้อมชูแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณให้คนอื่นยกตาม “ชนค่า หมดแก้วเลยนะคะ ดื่มให้ว่าที่พี่บัณฑิตสุดสวยและสุดหล่อของเรา”
สิ้นเสียงนั้นทุกคนก็ยื่นแก้วเข้ามาชน ก่อนจะพร้อมใจกันยกหมดแก้วตามคำเรียกร้องของนักปาร์ตีตัวยง เว้นก็แต่...
“ไอ้ฝน! หมดแก้วเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องมาเนียนเอาถังน้ำแข็งบังแก้วไว้เลย”
“แก มันเพิ่งสามทุ่มครึ่งเอง จะรีบไปไหน เดี๋ยวฉันก็เมาก่อนหรอก” คนที่ตั้งใจจะลักไก่เนียน ๆ รีบเอ่ยขอความเห็นใจ ทว่ากลับไม่ได้รับความเมตตา
“ไม่ต้องเลย กินให้หมดเดี๋ยวนี้!”
“หมดแก้วเลยครับน้องฝน ถือว่าดื่มให้พี่แล้วกัน” พงศกรรบเร้าอีกคน แล้วนันทิยาก็เสริมขึ้นอีก
วันนี้พวกเขาจองเป็นโต๊ะวีไอพีแบบโซฟาติดกันสองโต๊ะ เนื่องจากมีสมาชิ
