“จาเมล่าป่วยหนักอีกแล้วหรือ”
คำถามที่เต็มไปด้วยความแคลงใจขององค์ชายบาร์ซาร์ดังขึ้น และองครักษ์นาจิฟทำได้แค่เพียงก้มหน้าหลบตาแล้วผงกศีรษะเพียงเท่านั้น
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมพึ่งได้รับข่าวจากบิสมามาเมื่อครู่นี้เองพ่ะย่ะค่ะ”
บาร์ซาร์ถอนใจออกมาเบาๆ ความจริงเขาอยากจะส่งจาเมล่ากลับไปแคว้นของหล่อนนัก แต่ก็ติดอยู่ที่เจ้าหล่อนไม่ยอมกลับไปนั่นเอง แต่คราวนี้เขาคงจะต้องพูดกับหล่อนให้จริงจังมากกว่าเดิมเสียแล้ว ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืน และก้าวตรงไปยังประตูตำหนัก
“ฝ่าบาทจะเสด็จไปไหนพ่ะย่ะค่ะ”
“ก็เจ้าบอกว่าจาเมล่าป่วยหนักไม่ใช่หรือ ฉันก็จะไปเยี่ยมหล่อนยังไงล่ะ”
บาร์ซาร์พูดจบก็ก้าวยาวๆ ออกไปจากตำหนักหลวงของตัวเองทันที นาจิฟถอนใจออกมาด้วยความเครียดจัด ก่อนจะรีบเดินตามฝ่าบาทของตัวเองไปติดๆ
แองเจลล่ายังไม่ยอมง่ายๆ หล่อนพาร่างอ่อนแรงของตัวเองเดินหาฟาเดลไปจนแทบจะทั่วทั้งพระราชวังหลวง แต่ก็ยังหาไม่พบ จนฟาติม
