คนถูกตามตอบออกมาโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดแม้แต่วินาทีเดียว “ใช่... ผมไม่ได้รักคุณ องค์ชายบาร์ซาร์ต่างหากที่ทรงมีพระทัยกับคุณ...”
“คนใจร้าย...”
แองเจลล่าคร่ำครวญออกมาได้แค่นั้น ร่างสูงใหญ่ของผู้ชายที่หล่อนรักจนหมดใจก็ก้าวยาวๆ เดินออกไปจากตำหนักของหล่อนโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองอีกเลย ร่างอรชรทรุดฮวบลงกองกับพื้นพรมอย่างไร้เรี่ยวแรง ความเจ็บปวดทำให้หญิงสาวร่ำไห้ออกมาปานจะขาดใจ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้ ทั้งๆ ที่มีความหวัง ทั้งๆ ที่แอบฝันเอาไว้ แต่สุดท้ายทุกอย่างที่คิดทุกอย่างที่หวังเอาไว้มันก็เป็นแค่ภาพลวงตาเท่านั้น ฟาเดลไม่ได้รักหล่อน เขาไม่เคยรักหล่อนเลยสักนิด
“คุณแองจี้คะ...” ฟาติมาที่ถูกบาร์ซาร์สั่งให้เข้ามาดูแลแองเจลล่าร้องขึ้นด้ายความตกใจกับภาพที่เห็น “ทำไมถึงลงไปนั่งกับพื้นแบบนั้นคะ”
เสียงห่วงใยของฟาติมาทำให้คนที่กำลังร่ำไห้อยู่เงยหน้าขึ้น จากนั้นก็โผเข้ากอด “ไหนเธอ
