นาจิฟคุกเข่าและค้อมศีรษะลงกับพื้น บาร์ซาร์เห็นแล้วก็ถอนใจออกมายาวเหยียด และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เจ้าผิดที่ไหนกันล่ะ แองจี้เอาแต่ใจไม่มีใครต้านทานได้หรอก นี่ขนาดพึ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บน่ะเนี่ย” เจ้าชายหนุ่มหล่อพึมพำออกมา ก่อนจะเอ่ยถามออกมาอีก
“แล้วแองจี้มาที่นี่ทำไมกันล่ะ หรือว่าเธอต้องการพบองค์ชายบาร์ซาร์”
“ตรงกันข้ามพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท คุณแองจี้มาหาท่านฟาเดลต่างหาก”
คิ้วเข้มที่ยาวขนานกับดวงตาคมกริบเลิกขึ้นน้อยๆ “มาหาฉัน... แล้วทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ นี่เจ้าหล่อนไม่รู้หรือว่าที่นี่มันคือตำหนักหลวง และตำหนักหลวงก็คือที่ประทับขององค์ชายบาร์ซาร์เท่านั้น”
“กระหม่อมคาดว่าคุณแองจี้คงไม่ได้คิดถึงข้อนั้นล่ะมั้งพ่ะย่ะค่ะ เพราะเธอตั้งหน้าตั้งหน้ามาหาฝ่าบาทเพียงอย่างเดียว พยายามอธิบายอะไรก็ไม่ยอมฟังเลย...”
“แองจี้เอาแต่ใจแบบนี้มานานแล้วล่ะ แต่เชื่อเถอะว่าฉันจะสามารถปราบให้หล่อนเชื่องได้ไม่ยาก.
