นี่หล่อนตายไปแล้วหรือยังไงนะ? คำถามนี้ดังขึ้นในใจของแองเจลล่าทันทีเมื่อหล่อนลืมตาขึ้นมาแล้วพบกับแสงสีทองของดวงสุริยาที่ทอดผ่านเข้ามาแต้มผิวกาย
แล้วผู้ชายสภาพอิดโรยราวกับอดหลับอดนอนมาทั้งคืนที่นั่งอยู่ข้างกายหล่อนใช่เทวดาหรือเปล่านะ ถ้าใช่แล้วทำไมถึงได้หน้าตาเหมือนกับฟาเดลยังกับแกะแบบนี้ล่ะ หรือว่าหล่อนคิดถึงเขามากเกินไปเลยทำให้มองใครต่อใครเป็นเขาไปเสียหมด นี่ขนาดตายแล้วหล่อนยังไม่สามารถลืมเขาได้เลย ช่างน่าสมเพชจริงๆ
“แองจี้...”
แต่ถ้าภาพตรงหน้าเป็นแค่ภาพลวงตาแล้วทำไมเสียงที่ได้ยินถึงได้เหมือนกับเสียงของเขานักนะ ไม่หรอก หล่อนไม่ได้ฝันไปหรอก แต่ผู้ชายตรงหน้าเจ้าของเสียงนุ่มนวลนั้นคือฟาเดลจริงๆ
“ฟาเดล...”
“ผมดีใจที่คุณลืมตาขึ้นมา...”
จริงสินะ ท่าทางของเขาบ่งบอกว่าดีใจเป็นที่สุด แองเจลล่ายิ้มกว้างอย่างลืมตัว ลืมไปกว่าผู้ชายคนนี้ใจร้ายกับตัวเองมากแค่ไหน
“ฉันยังไม่ตายใช่ไหมฟาเดล... ใช่ไหม
