@ นครพนม
วันนี้เป็นอีกวันที่คนไข้เยอะมาก ผมต้องเร่งงานให้เสร็จทันวันศุกร์ เพราะผมต้องกลับไปหาสุดที่รัก วันนี้คืนวันพุธ อีกแค่สองวันก็จะวันศุกร์แล้ว ทำไมวันจันทร์ถึงศุกร์มันถึงได้นานขนาดนี้ พอวันเสาร์ อาทิตย์เร็วมากเลย ผมอยู่กับตะวันยังไม่อิ่มเลยก็ต้องหอบสังขารกลับมาทำงานที่นี่แล้ว
“ขออนุญาตค่ะ”
“เชิญครับ คุณหมอดาว”
“เรียกน้องดาวเหมือนตอนเรียนก็ได้ค่ะ พี่ก้องเรียกซะห่างเหินเลย”
“ไม่ได้หรอกครับ เราเป็นคุณหมอแล้วพี่จะเรียกแบบเดิมได้ยังไง”
ผมกับคุณหมอดวงดาราหรือคุณหมอดาวเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่คณะ ซึ่งตอนผมอยู่ปีสี่ เธอน่าจะอยู่ปีหนึ่งพอดี ตอนนี้เธอมาใช้ทุนที่โรงพยาบาลประจำอำเภอที่จังหวัดนครพนม แต่เธอพักอยู่ในตัวเมืองจึงแวะมาช่วยงานที่โรงพยาบาลของเราเป็นครั้งคราว บางครั้งพวกเราก็ไปทานข้าวกันบ้าง แต่ไม่ได้ไปกันแค่สองคนมีเพื่อนคุณหมอท่านอื่นไปด้วย
“ดาวยังเรียกพี่ก้องเหมือนเดิมเลย”
