ตรืด ๆ ๆ
“หือ” ข้อความปริศนาที่ส่งมาให้ เป็นภาพหมอก้องในอิริยาบถต่าง ๆ ลงรถมากับผู้หญิงคนหนึ่งที่คอนโดของเขาเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา แล้วก็เป็นภาพที่ทั้งสองคนเดินเข้าคอนโดไปพร้อมกัน
ไม่นะ...ถึงฉันจะเชื่อใจเขา...แต่ภาพนั้นก็ทำให้ฉันใจสั่นอยู่ดี ฉันรีบกดโทรศัพท์หาคุณหมอก้องทันที
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้
ทำไมติดต่อไม่ได้...หมอก้องไม่เคยปิดมือถือนี่ เกิดอะไรขึ้น
มีอะไรเกิดขึ้นกับหมอหรือเปล่า...ตอนนี้ฉันห่วงความปลอดภัยของหมอมากเลย
ฉันจะพยายามติดต่อหมอก้องยังไงดี...ใช่ โทรหานิติคอนโดหมอก้อง
แต่เดี๋ยวนะฉันไม่มีเบอร์นี่นา
โทรหาโรงพยาบาล...แต่เขาก็เลิกงานแล้วนี่นา
ฉันมองนาฬิกา...ตอนนี้สี่ทุ่มไม่มีเที่ยวบินไปที่นครพนมแล้ว
“หมอก้อง...ฮือ...”
ทานตะวันเผลอหลับไปทั้งน้ำตา เธอตื่นขึ้นมาอีกทีของเช้าวันใหม่ด้วยเบอร์ที่ขึ้นต้นด้วย 043-
“สวัสดีค่ะ”
“ตะวันผมเอง”
“หมอ ฮือ
