แม้อากาศช่วงสายจะเย็นสบาย มีเมฆขาวปุยปกคลุมท้องฟ้าเป็นหย่อมๆ ช่วยบดบังแสงจากดวงอาทิตย์ แต่ก็ทำให้บัวบูชาอดไม่ได้ที่จะมีเหงื่อซึมออกมาตามหน้าผากและไรผม ขณะเดินขนของจากรถไปยังริมน้ำตกที่ไม่สามารถนำรถเข้าไปถึงได้ จึงต้องช่วยกันเดินคนละรอบสองรอบซึ่งระยะทางก็ไกลพอควร
หลังจากขนของเสร็จหญิงสาวก็เลี่ยงมานั่งพักเหนื่อยคนเดียว ใช้หลังมือปาดเหงื่อที่ซึมออกมาตามหน้าผากและแก้มแดงระเรื่อ อยู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มๆ ดังขึ้น
"ดื่มน้ำหน่อยไหม"
เธอหันไปมองวิชญะที่ยื่นขวดน้ำเย็นเฉียบมาให้จึงยื่นมือออกไปรับ
"ขอบคุณค่ะ"
"ส่วนนี่เอาไปเช็ดหน้าสิ เหงื่อออกเต็มเลย" วิชญะยื่นผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่มีลวดลายดอกบัวปักตรงขอบให้หญิงสาว
"ขอบคุณนะคะ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายก็เลยเหนื่อยง่ายไปหน่อย" หญิงสาวยิ้มกว้างขณะรับผ้าเช็ดหน้ามาเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ แม้จะเห็นสายตาดุดันคมกริบของปฐวีตวัดมองมาอย่างไม่พอใจก็ตาม
