บัวบูชารู้สึกตัวตื่นพร้อมกับอาการหนักหัว แต่พอจะยกมือขึ้นคลึงก็รู้สึกว่ามีของหนักๆ ทับมืออยู่ ลืมตาขึ้นดูก็เห็นใครบางคนนั่งฟุบหน้ากับเตียง ส่วนมือของตนนั้นก็ถูกมือใหญ่กุมไว้แน่น
ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของหญิงสาวทว่าในหัวเต็มไปด้วยคำถามมากมาย ยิ่งพอผงกหัวขึ้นแล้วเห็นกะละมังใบเล็กและผ้าขนหนูวางอยู่ข้างตัวคนที่กำลังฟุบหลับ หัวใจเจ้าหล่อนก็เต้นแรงขึ้นมาดื้อๆ
นี่เขานั่งอยู่อย่างนี้นานเท่าไหร่แล้ว... คำถามที่บัวบูชาไม่ได้ต้องการคำตอบ แต่สิ่งที่อยากรู้คือเขาทำเพื่ออะไร
แต่ดูเหมือนหล่อนจะคิดดังเกินไป เพราะจากที่ฟุบหน้าหลับอยู่ดีๆ ปฐวีก็รู้สึกตัว พองัวเงียลืมตาขึ้นเห็นหญิงสาวนอนลืมตาก็รีบปล่อยมือที่กุมมือบางอยู่เปลี่ยนไปวางบนหน้าผากแทน
"เฮ้อ! ค่อยยังชั่วที่ไม่มีไข้แล้ว คุณตื่นนานแล้วเหรอ"
ฝ่ามืออุ่นนั้นส่งผลให้คนเพิ่งหายไข้รู้สึกเหมือนไข้จะกลับมาอีก ไหนจะแววตาคู่นั้นทำเอาร้อนๆ หนาวๆ ไปทั้ง
