ประโยคนี้มันจะใช้กับผมไม่ได้!
"แค่เพื่อน" ผมบอกไอ้โซลตัดรำคาญแล้วหันกลับมาทำงานของตัวเองต่อ จนมันนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งซ้ายในตำแหน่งกัปตัน โดยที่ฝั่งขวาที่ผมนั่งนั้นเป็น co-pilot หรือผู้ช่วยนักบิน
"เพื่อนนอน? " มันหันมาถามอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
"เพื่อนอะไรก็เรื่องของกู-_-^"
"อย่าหัวร้อนสิวะ "
"ไม่ให้กูหัวร้อนได้ไง แม่ง ทำไมยัยนั่นไม่รู้จักเข็ดหลาบ ปากบอกเกลียดมันมาก แต่ทำไมต้องดี๊ด๊าอยากไปเกาหลีด้วย "
หลังๆผมบ่นพึมพำคนเดียว ถึงแม้ไอ้โซลจะเริ่มแอบหัวเราะผมก็ตาม ไอ้โซลมันสายวันไนท์สแตนครับ มันไม่เคยซ้ำรอยคนเดิมหรอก แต่ผมไม่ใช่...ผมชอบ Friend with Benefits คู่นอนคนเดียวเบื่อเมื่อไหร่ค่อยแยกย้าย มันก็เลยไม่เข้าใจอารมณ์ที่ผมกำลังเผชิญอยู่
เออ...
แล้วกูอยู่ในอารมณ์ไหนวะ ทำไมกูต้องมาเสียความรู้สึกกับคนที่เป็นแค่ของเล่นขนาดนี้
เอาล่ะช่างมัน ผมหัวเสียอยู่ก็จริง แต่หน้าที่ผมก็ยังคงเป็นหน้าที่
