"แหมนึกว่าจะมีลุ้นซะอีก งั้นกัปตันช่วยเซ็นสมุดให้น้องๆหน่อยค่ะทั้งสองคนเลย^^"
ผมกับไอ้โซลรับสมุดโน๊ตเล็กๆนั้นมาคนละเล่ม แต่พอเปิดอ่านแล้วโคตรชื่นใจเลยครับ เพราะแผ่นแรกเขียนไว้ด้วยดินสอตัวใหญ่ๆว่า
'ผมจะเป็นนักบิน จะขับเครื่องบินให้พ่อแม่นั่ง'
ตามด้วยหน้าต่อไปน้องตัดใบบอร์ดิ้งพลาสแปะไว้ทุกหน้าและทุกไฟลท์ที่บิน ซึ่งมีลายเซ็นของนักบินด้วย
ผมยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู ก่อนจะเปิดมาถึงหน้าสุดท้ายที่เป็นไฟลท์ผมกับไอ้โซลขับ หน้านั้นมีข้อความของน้องเขียนไว้ด้วยครับ...
และแม่งมันทัชใจผมฉิบหาย
'พี่ๆนักบินลงนิ่มมากครับ เท่สุดๆไปเลย ผมจะหล่อ เท่ ขับเครื่องบินเก่งๆเหมือนพี่ๆครับ'
จากที่คิดไม่ตกเรื่องวาเลนหน้าเซ็งมาหลายชั่วโมง ตอนนี้ผมยิ้มได้แล้วครับ ยิ้มอย่างภาคภูมิใจในอาชีพ ความสามารถ และหน้าตาของตัวเอง ผมจะกลัวเสียของเล่นไปทำไมวะ ในเมื่อผมแม่งมีดีกว่าไอ้เวรทิวไผ่ทุกอย่าง
แล้วอีกอย่างที่ผมเหนือมัน...
