รักลวง นายหัวร้าย

ข้อเสนอจากคนเลว

พราวมุกตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พร้อมกับอาการที่เจ็บไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะส่วนแก่นกลางกายสาว ที่มันทั้งระบม และเจ็บแสบจากการที่โดนไอ้โจรบ้ากามข่มขืนเธอ รอยช้ำ รอยดูด รอยฟัน ยิ่งกว่าเธอโดนรุมโทรม

หญิงสาวอยากตื่นมาร้องกรี๊ด โวยวาย แต่มองเห็นผู้ชายตัวขาว แน่นหนั่น ที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงก็ต้องตกใจ เพราะเป็นนายหัวกันต์ เธอเลยพยายามลุกออกจากที่นอนอย่างเงียบ ๆ ในใจก็พยายามคิดว่า นี้มันเรื่องบังเอิญ หรืออะไร ที่ทำให้เขาทำแบบนี้กับเธอ ในเมื่อตอนเด็ก ๆ ที่เคยเจอกัน เขาชอบแสดงออกว่าไม่ชอบขี้หน้าเธอ เพราะคนตัวเล็กชอบร้องไห้งอแง หน้าตาก็ไม่น่ารัก ไม่สวย แถมยังตัวดำ ผอมเก้งก้าง เลยทำให้ใครที่มาเล่นด้วยก็อดที่จะล้อเลียน หรือกลั่นแกล้งเธอไม่ได้ โดยมีเขานี้แหละที่ทำหน้าที่เป็นหัวโจก จนพอเขาเริ่มโตขึ้น ก็เริ่มห่าง ๆ กัน แต่มองจากสายก็รู้อยู่ดี ว่านายหัวกันต์ไม่เคยชอบเธอเลย

เธอพยายามปาดน้ำตาที่รินไหล ถูร่างกายที่เต็มไปด้วยร่องรอยกามอารมณ์ของเขา คิดในใจว่าจะเอายังไงดี หรือไปเอาตำรวจมาลากคอเข้าคุก แต่นายแม่ที่ส่งเสียเลี้ยงดูเธอมาจะต้องเสียใจ ถ้าเกิดไปเอาลูกชายเพียงคนเดียวเข้าคุก ไหนจะคำพูดเมื่อคืน ที่เขาพูดว่าเธอเป็นสาวบริการอีก เธอกัดฟันแต่งตัวใส่เสื้อผ้า อย่างแรกที่พราวมุกต้องทำคือ ไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน เพราะเธอไม่รู้ว่า เขาป้องกันหรืออย่างไร เพียงแต่จำได้ว่า เขาจัดการเธอไปหลายรอบมาก คนบ้า ลามก อุบาท ไม่รู้คำไหนดีที่เธอจะเอามาด่าเขาในใจ

หญิงสาวพยายามกัดฟันขับมอไซด์ไปร้านขายยาในเมือง เธออายแสนอายที่จะต้องบอกว่ามาซื้อยาคุมฉุกเฉิน ยาแก้ปวด และยาแก้อักเสบ เธอไม่อยากท้อง เพราะแน่ใจว่า คนอย่างนายหัวกันต์ ไม่มีทางที่จะมารับผิดชอบหรือชายตาแลเธอหรอก จากประสบการณ์ในอดีตที่ผ่านมามันบอกเธอแบบนั้น แต่พอเธอขับรถเข้าไร่ ก็ต้องเบรกจนรถเกือบเสียหลัก เพราะอยู่ดี ๆ ไอ้คนที่เธอพยายามก่นด่ามาตลอดทางนั้น กำลังพรวดพราดออกมาจากข้างทาง เพื่อมาดักรถเธอโดยเฉพาะ

"เดินออกมาไม่มีตารึยังไงค่ะ หรือว่าอยากตาย เดี๋ยวจะช่วยสังเคราะห์ให้" คนตัวเล็กที่หยุดรถมอเตอร์ไซด์ได้ทันเวลาพอดี เงยหน้าด่าคนที่ยืนกวนตีนอยู่เบื้องหน้า

"ปากดีเหมือนเดิมเลยนะ อย่างว่า ต่อให้สวยขึ้นแค่ไหน แต่สันดานยังเสียไม่เคยเปลี่ยน" คำพูดของเขา ทำเอาร่างบางต้องถลึงตาใส่ด้วยความโกรธ ใครกันแน่ว่ะ ที่สันดานเสีย

"มีอะไรก็ว่ามาค่ะ หนูต้องรีบเข้าไปลานปาล์มอีก" เธอมองนาฬิกาอย่างร้อนรน เพราะตอนนี้ก็สายมากแล้ว

"เมื่อกี้ฉันกลับไปที่บ้าน นายแม่ถามว่าฉันไปนอนที่ไหนมา เมื่อคืน" นายหัวกันต์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของอีกฝ่าย ถ้าเป็นแบบนี้ เห็นทีจะต่อรองได้ไม่ยาก เธอแทบกลั้นหายใจรอฟังคำต่อไปของเขา อย่าบอกนะ นายแม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้ว หญิงสาวรู้สึกอยากจะร้องไห้กับเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น เธออุตส่าห์ทำตัวเป็นเด็กดี ไม่เคยเหลวไหล ปล่อยเนื้อปล่อยตัว แต่เขา เขากลับมาพรากสิ่งที่เธอหวงแหนที่สุดไป

"ไม่ต้องกลัวหรอก ยังไม่มีใครรู้เรื่องของเราเมื่อคืน" พราวมุกผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก การที่มีคนรู้เรื่องเมื่อคืน ต่อให้เรื่องราวจะเป็นยังไง เธอเป็นผู้หญิงก็เสียหายและโดนมองไม่ดีอยู่ดี

"แต่...."

"แต่อะไรค่ะ? " เธอมองเขาอย่างตาขวางๆ เกลียดนักไอ้สายตาเจ้าเล่ห์ที่มองเธออยู่ อยากจะข่วนให้หน้าแหก

"ฉันมีข้อเสนอบางอย่าง ที่จะตกลงกับเธอ ไหน ๆ เมื่อคืนเราก็มีอะไรกันแล้ว บอกตามตรงนะ ว่าฉันค่อนข้างจะติดใจร่างกายของเธอ ถ้าฉันจะให้เธอ มาเป็นคู่นอนของฉันสักปีแลกกับเงินล้านนึง เธอสนใจมั้ย"

คำพูดของเขา ทำให้หญิงสาวโกรธหน้าดำหน้าแดง พราวมุกมองหน้านายหัวกันต์อย่างตกตะลึง เธออยากจะลงจากรถไปตบเตือนสติเขาให้หายบ้า คนทุเรศ น่ารังเกียจ

"เก็บข้อตกลงเลว ๆ ของคุณไว้เถอะค่ะ หนูไม่เอาด้วยหรอก แค่เมื่อคืน ก็ถือว่าทำบุญทำทานให้หมามันกินไปก็แล้วกัน" เธอกัดฟันพูดอย่างโกรธ ๆ ไม่นึกเลยว่า การที่เขาไปเรียนต่อที่บ้านเมืองที่เจริญดีแล้ว กลับมายังสันดานป่าเถื่อน เหมือนไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่ควรเลย พูดจบเธอก็สตาร์ทรถมอเตอร์ไซด์และรีบบิดออกไปจากตรงนั้น ราวกับรังเกียจเขาหนักหนา คนตัวเล็กจับแฮนดฺ์รถแน่นด้วยความโมโห เธอขี่ไปได้สักพัก ก็ต้องจอดรถ และหยุดร้องไห้ กับความรู้สึกหลาย ๆ อย่างที่ตีกันในหัวตอนนี้ ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งโมโห แล้วแบบนี้เธอจะมีหน้าไปเป็นภรรยาที่ดีของใครได้ แถมเขาแทนที่จะเสนอตัวรับผิดชอบแบบสุภาพบุรุษ กลับไม่ทำแบบนั้น แต่ยังเหยียบย่ำเธอ ด้วยการให้เธอไปเป็นนางบำเรอของเขาเนี่ยนะ คู่นอนคืออะไร เธอไม่ได้ฟรีขนาดนั้น เธอก็มีพ่อมีแม่ แม้มีสถานะเป็นเพียงคนงานในบ้านเขาก็เถอะ หลังมือปาดน้ำตาออก พยายามระงับอารณ์ให้กลับเข้าสู่สภาวะปกติ ทุกอย่างในร่างกายเธอปกติดี มีเพียงใจเธอเท่านั้นที่รู้ว่าอะไรที่มันบุบสลาย พังไปแล้ว