น้องชื่อพราวมุก
1014 คำ
พราวมุกนึกว่ามันจะจบแล้ว แต่ปรากฏว่าเมื่อเธอกำลังจะคว้าเสื้อผ้ามาใส่กลับ ร่างสูงก็ถอดถุงยางอนามัยอันเก่าออก และใส่อันใหม่เข้าไปทันที
"อื้อ....." หญิงสาวต้องร้องประท้วงอย่างตกใจ เมื่อชายหนุ่มดันท่อนเนื้อกลับเข้ามาอีกครั้ง ก่อนจะพรมจูบไปทั้งหน้าเธอโดยที่คนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัว
เธอไร้เรี่ยวแรงที่จะทัดทานเขา แต่ต่างจากเขาที่ยังคงกระหน่ำโหมไฟรักใส่คนตัวเล็กโดยไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย จนในที่สุด รอบที่สี่ เธอถึงขั้นสลบคาอกของเขา โดยที่เขายังคงขยับอยู่บนตัวเธอ ท้ายที่สุด เมื่อเขาปลดปล่อยน้ำกามเข้าสู่ร่างกายเธอ ในรอบสุดท้ายนี้ถุงยางหมด แต่เขายังไม่เลิก ตอกสด มั่นใจว่าเธอสะอาดพอ เพราะเขาเป็นคนแรก
ชายหนุ่มลุกหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้า ออกมาใช้ เขาไม่อยากนอนทั้งที่คราบรักเต็มตัวแบบนี้ แต่นายหัวหนุ่มต้องขมวดคิ้ว เพราะในตู้เสื้อผ้าของเขากลับมีเสื้อผ้าของผู้หญิงเต็มไปหมด รวมทั้งของใช้ในห้องน้ำ ก็มีแต่ข้าวของของผู้หญิง แต่เนื่องจากความง่วงและความเพลีย ทำให้เขาไม่อยากหาคำตอบอะไรมากมาย ลุกเข้าห้องน้ำ อาบน้ำล้างตัวให้สะอาด ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาเช็ดให้เธอด้วย เสียงหญิงสาวร้องครางเบาๆด้วยความเจ็บและแสบตรงส่วนนั้น ที่โดนเขาเสียดสีเป็นเวลานาน เมื่อจัดการเธอและตัวเองเรียบร้อยแล้ว เขาก็สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มอุ่น ๆ แล้วคว้าตัวเธอมานอนกอด ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราตามเธอไปในที่สุด
"ไอ้กฤช เด็กที่มึงส่งมาให้กูเมื่อคืน มึงพาเด็กจากร้านไหนว่ะ"
นายหัวกันต์ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ก็ไม่พบสาวน้อยคนเมื่อคืนที่เขานอนกอดจนเช้าเสียแล้ว มีเพียงร่องรอยอารยธรรมเมื่อคืนที่บอกว่าทุกอย่างเคยเกิดขึ้นจริง คราบเลือดบนผ้าปูที่นอนสีขาว บอกให้รู้ว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์จริง ๆ ด้วยความติดใจใน้นื้อกายสาวที่หอมกรุ่น และยังคิดด้วยว่า ถ้าเธอไป ขาย แบบนี้ให้กับคนอื่น เขาคงทนไม่ได้ อยากจะตกลงเลี้ยงแบบเป็นทางการไปเลย คงจะไม่ยาก
"เด็กอะไรว่ะ?" ปลายสายตอบกลับมาอย่างงงๆ ทั้งๆที่เมื่อคืนมันเป็นคนส่งมาให้เขาเอง
"เด็กที่มึงส่งมาให้กูที่กระท่อม ต้อนรับการ กลับบ้านของกูไง"
"อ๋อ! กูลืมบอก เด็กเมื่อวานเขาประสบอุบัติเหตุ แม่งชนกับรถยนต์ที่เมาแล้วขับฝ่าไฟแดงมา ตอนนี้ยังอยู่โรงพยาบาลอยู่อีกเนี่ย กูว่าจะไปเยี่ยมน้องเขา ไปด้วยกันมั้ย"
"ห๊ะ!! หมายความว่า เมื่อคืน ไม่มีเด็กหรือมึงส่งมาที่กระท่อมกูเหรอ?" เมื่อคืนเจอสาวบริสุทธิ์ว่ามึนแล้ว ตอนนี้สาวคนนั้นไม่ใช่เพื่อนที่ส่งมา มึนหนักกว่าเดิม แล้วเธอเป็นใคร ป่านนี้ไม่วิ่งแจ้นไปโรงพักเพื่อแจ้งความว่าโดน้ขาข่มขืนแล้วหรอกนะ ไอ้กันต์เอ้ย กลับบ้านมาถึง ก็สร้างเรื่องทันที เวรจริง
เขาตัดสินใจลุกจากที่นอน ก่อนจะงงกับสภาพแวดล้อมของกระท่อมของเขา ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ไม่ว่าจะเป็นการตกแต่ง หรือข้าวของ ชายหนุ่มเหลือบไปมองหัวเตียง ก็พบรูปสาวน้อยหน้าตาสะสวยที่ยืนยิ้มแฉ่งชูสองนิ้วอยู่ คนเดียวกับเมื่อคืนนี้นา แสดงว่า เธอต้องเป็นใครสักคนที่นายแม่อนุญาติให้มานอนที่กระท่อมแสนหวงของเขา เขาลูบหน้าเบาๆ เขาไม่อยู่แค่สองปี เธอเป็นใคร ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกคุ้นหน้าเลย
"นายหัวกันต์ นายหัวกันต์จริงๆด้วย กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ตายแล้ว!" เขาเดินไปที่บ้านใหญ่เพื่อเซอร์ไพรส์นายแม่ แต่ใจจริง อยากไปถามเรื่องสาวน้อยเมื่อคืนมากกว่า
"ผมให้ไอ้ยอดไปรับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ แต่ไม่อยากปลุกนายแม่ เพราะกลับมาดึกแล้ว"
"ตายจริง ดึกแค่ไหน ถ้านายหัวบอกว่ากำลังกลับแม่ก็จะรอ เอ๊ะ! แล้วกลับมาเมื่อคืนนายหัวไปนอนที่ไหนมา" เธออุทานด้วยความตกใจ
"ผมแวะไปที่ไอ้กฤช แล้วนอนกับมันเมื่อคืน นี้ว่าจะไปที่กระท่อมของผมหน่อยนะครับ" เขาโกหกคำโต เพราะเห็นท่าทีของนายแม่ ก็รู้ว่าต้องให้ใครไปเข้าเขตหวงห้ามของเขาแน่ๆ
"เออ นายหัวไม่บอกแม่ล่วงหน้าว่าจะกลับมา พอดีกระท่อมของนายหัว แม่ให้หนูพราวมุกเข้าไปช่วยดูแลและพักอยู่ที่นั่น" ชื่อที่แม่พูดมา ทำเอาเขาขมวดคิ้ว
"พราวมุก ลูกสาวของน้าแก้วตานะเหรอครับ " ร่างสูงอุทานอย่างตกใจ ภาพของพราวมุกในหัวของเขา คือเด็กผู้หญิงตัวดำๆ ผอมๆ ผมหยิกหยอง และที่สำคัญคือ เธอขี้แย ชอบร้องไห้ตลอดเวลา ผู้หญิงคนเมื่อคืน ดูยังไงก็ไม่เหมือนพราวมุกเลย
"ใช่จ๊ะ น้องเรียนจบแล้ว ได้เกียรตินิยมด้วยนะ แม่เลยขอให้กลับมาทำงานช่วยดูแลเรื่องบัญชีที่ลานปาล์ม"
นายหัวกันต์เอามือลูบหน้าเบาๆ อย่าบอกนะ เมื่อคืนเขานอนกับพราวมุก เวรกรรมจริง ๆ เธอเรียนจบมอหก ก็ไปต่อมหาลัย สี่ปีที่ผ่านมา เธอเปลี่ยนได้ขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วนี้เขาเล่นซัดเธอเต็มที่ เมื่อคืนจนเธอสลบคาอก เพราะนึกว่าเป็นสาวบริการ อาการน้ำลายเหนียวๆ กลืนลงคออย่างฝืนๆ สาวเจ้าจะทำยังไงต่อ ไอ้กันต์เอ้ย! เงี่xนไม่ดูหน้าดูหลังเลย เขาจะโทษใครดีระหว่างเพื่อนรักอย่างไอ้กฤช หรือว่า เขาเองที่หน้ามืดจนเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
- ผู้เขียน
