"ถ้านายเมาแล้ว ก็นอนเถอะ หนูจะออกไปนอนข้างนอก"
พราวมุกพยายามพูดกับเจ้าบ่าวหมาด ๆ ของเธออย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะเย็นได้ แต่เขากลับผลักตัวหญิงสาวลงนอนที่นอน พร้อมทั้งโถมตัวลงมากักเธอไว้ใต้ร่าง เมื่อรู้ดีว่าดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์ เลยต้องยอมโอนอ่อนให้เขา เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังข้างหูเธอเบา ๆ ร่างบางน้ำตาไหลซึมจากหางตาด้วยความอดสู ปล่อยให้เขาครอบครองตามใจปรารถนา ในเมื่อตัดสินใจที่จะแต่งงานแล้ว เป็นภรรยาของเขาแล้ว สามีจะทำอะไรเธอก็ต้องให้เขาทำในสิ่งที่ต้องการ
เสียงครางด้วยความพึงพอใจของนายหัวกันต์ มันกลับทำให้ร่างกายของเธอปั่นป่วน แม้พยายามที่จะไม่คล้อยตามเขา แต่ความชำนาญ ช่ำชอง สามารถชักนำเธอให้ยินยอมเขาได้อย่างไม่ยาก ร่างสูงตักตวงมันจากเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เรียกร้องจนเธอแทบไม่ได้พัก ขบเม้มไปทั่วตัวจนเป็นรอยแดงช้ำสีกุหลาบ แต่ยังดีที่เขาเว้นพื้นที่นอกร่มผ้าไว้ ริมฝีปากร้อนผ่าว กวาดไปทั่
