วันต่อมา..
ภายในห้องพักผู้ป่วยวีไอพี เช้ามาพยาบาลก็พาปะป๊ามือใหม่อย่างคิรินไปสอนการอาบน้ำให้ลูกชายตัวน้อย ก่อนจะพากลับมาในห้องพักเพื่อพาลูกชายมาให้ราเชลที่นอนพักอยู่ได้อุ้ม..
น้องเพลิงจ้องมองหน้ามะมี๊และปะป๊าตาใสแป่ว ยกยิ้มบ้างในคราวที่ปะป๊าชวนคุยแกล้ง ดูอารมณ์ดียิ่งกว่าใครในห้อง จนกระทั่งถึงเวลาที่คุณตาและคุณปู่มาถึง..
สิงหาและธนามาทันหลานชายที่ถูกราเชลอุ้มไว้พอดี ถึงได้เดินมาชะเง้อมอง ใช้มือใหญ่แตะมือเล็กของหลานชายไว้เบาๆ
อุแว้!!!!! แต่เพียงไม่ถึงเสี้ยววิ ทันทีที่สายตาเล็กโฟกัสมองหน้าคุณปู่และคุณตาชัดๆ แล้วก็ร้องไห้ออกมาเสียงดังจนสิงหาและธนาต้องรีบถอยหลบไป
“บอกแล้วให้โกนหนวด แก่แล้วปล่อยตัว เห็นไหมว่าหลานกลัว” คิรินพูดดุมาเฟียใหญ่ทั้งสองคน ก่อนจะช่วยรับตัวน้องเพลิงจากราเชลมาอุ้มเพื่อกอดปลอบไว้
“เด็กมันไม่ทันรู้เรื่อง จะมากลัวอะไร” สิงหาเอ่ยตอบลูกชาย
“น้องเพลิงยิ้ม หัวเราะอยู่ตั้งน
