4 เดือนต่อมา..
“ปู่ เรียกเร็วครับ ปู่” น้องเพลิงนอนอยู่โดยมีคุณปู่นั่งคอยดูแลอยู่ข้างๆ พยายามพูดสอนให้เรียกปู่อยู่ซ้ำๆ “ปู่ น้องเพลิงเรียกเร็วครับ ปู่”
“แอ้!” เสียงอ้อแอ้ที่ดังกลับมาให้ได้ยินด้วยน้ำเสียงร่าเริงกับใบหน้ายิ้มแย้ม อารมณ์ดีเหมือนเช่นทุกๆ วัน
“ปู่”
“แอ้!”
“น้องเพลิงแค่ขยับปากนิดเดียว เรียกปู่ครับ ปู่สิงหา”
“อ้อ!”
“หนูพูดได้แต่อ้อแอ้เหรอครับลูก” เมื่อสอนไปพักใหญ่ก็ยังได้แต่คำเดิมๆ ถึงจะเอ่ยแซวหลานชาย ทั้งยังอุ้มขึ้นมาฟัดแก้มกลมด้วยความหมั่นเขี้ยว… “หอมจังเลย ลูกหมาของปู่”
“คิกคิก”
“เล่นอะไรกันปู่หลาน” เสียงเข้มจากคิรินที่เดินลงจากชั้นบนของบ้านมาพร้อมกับภรรยาเอ่ยแซวป๊าตัวเองที่ตอนนี้เอาหน้าฟัดแก้มหลานชายจนเสียงหัวเราะดังลั่นบ้าน
ตั้งแต่ราเชลคลอดน้องเพลิงมา..เขากับราเชลไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเพิ่มขึ้น ไม่เคยต้องอดนอน ไม่เคยต้องงดกิจกรรมที่เคยทำร่วมกัน ไม่ว่าจะไปช็อปปิ้ง พา
