ข้ามเส้นทายาทมาเฟีย (คิรินxราเชล)

ตอนที่ 2 ทำไมไม่ยอมเป็นเมีย ?

คิรินอุ้มตัวราเชลกลับขึ้นมาที่ห้องทำงานชั้นบนสุดของคาสิโน...พาร่างสวยไปวางให้นอนลงบนเตียงในห้องนอนที่มีแยกเอาไว้ภายในห้องทำงานส่วนตัว ไว้สำหรับเวลาที่เขาทำงานดึก จนกลับไม่ไหวก็จะนอนพักที่นี่...

"นอนพัก เดี๋ยวคิรินต้องออกไปคุยงานกับเลขาต่อ เสร็จเดี๋ยวพากลับบ้าน" เสียงแหบพร่าเอ่ยพลางสบสายตาสวยที่กำลังมองเขาด้วยท่าทีออดอ้อน

"ทำไมถึงต้องคุยกันอีก พราวฟ้าก็สอนงานไปหมดแล้ว คิรินยังต้องไปสอนงานซ้ำอีกเหรอ" ก่อนหน้านี้เขามีเลขาอย่างพราวฟ้า คนที่เก่งและรอบคอบ ดูแลและจัดการงานทุกอย่างได้เป็นอย่างดี ผู้หญิงที่ควบคุมดูแลทั้งผับและคาสิโนได้อยู่หมัด ไม่เคยปล่อยปัญหามาถึงเขาและราเชล... มาตอนนี้ที่พราวฟ้ามาขอลาออก งานหลายอย่างที่พราวฟ้าเคยรับผิดชอบก็จะไม่มีใครทำต่อได้ ก่อนพราวฟ้าจะลาออกไป เขาเองถึงขอให้พราวฟ้าช่วยหาเลขาคนใหม่ สัมภาษณ์และสอนให้พร้อมเริ่มงาน ถึงจะส่งตัวมาให้เขาที่นี่

และทุกกระบวนการ เขาและราเชลยกให้พราวฟ้าจัดการและตัดสินใจโดยไม่ต้องผ่านเขาและราเชล เพราะแบบนั้น ทั้งเขาและราเชลเลยไม่รู้ว่าเลขาคนใหม่คือใครจนวันที่พราวฟ้าส่งตัวมาให้..ถึงเวลานั้น ต่อให้เป็นใครที่เขาหรือราเชลไม่ชอบ ก็คงจะมาปฏิเสธไม่รับก็คงไม่ทัน เพราะกว่าพราวฟ้าจะสอนงานให้คน ๆ นึงเก่งได้ก็ใช้เวลาหลายเดือน

ย้อนกลับไปสามวันที่แล้ว...

พราวฟ้าโทรมาแจ้งกับเขาว่าเลขาใหม่พร้อมเริ่มงานแล้วและแจ้งให้เข้ามาพบเขาภายในวันนั้นเลย... เขาเองถึงพาราเชลมารอคุยกับเลขาใหม่พร้อมกัน เพราะเลขาไม่ใช่แค่เป็นลูกน้องของเขา แต่เป็นลูกน้องของราเชลเช่นเดียวกัน

ต้องดูแลทั้งโซนผับของราเชล และโซนคาสิโนของเขา

ร่างแกร่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังของผู้บริหารที่หลังโต๊ะ โดยมีราเชลที่เอาเก้าอี้มานั่งอยู่ข้าง ๆ กัน...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น เมื่อคิรินเอ่ยอนุญาต บอดีการ์ดถึงจะเปิดประตูเข้ามา

"เลขาที่คุณพราวฟ้าส่งตัวมา มาถึงแล้วครับ"

"ให้เข้ามา" เสียงเข้มเอ่ยเพียงแค่นั้น บอดีการ์ดก็เปิดประตูออกกว้างกว่าเดิม ผายมือเชิญแขกหน้าห้องให้เดินเข้ามา...

ปรากฎเป็นร่างสวยในชุดสูทเต็มตัว ‘วิเวียน’ เลขาคนใหม่ของเขาและราเชล

คนที่แค่เห็นหน้าก็ทำทั้งเขาและราเชลหันมามองหน้าพร้อม ๆ กัน

ย้อนกลับไปสมัยมหาลัย ในตอนนั้นเขาเองไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหน ไม่เคยแม้จะคุยเล่นกับผู้หญิงสักคน แม้เพื่อนจะพากันสรรหามาเสนอให้ เขาเองก็ปฏิเสธด้วยท่าทีรำคาญไปเสมอ จนกระทั่งช่วงที่เขาเองต้องมีน้องรหัส... วิเวียนดันมาเป็นน้องรหัสเขา และด้วยกิจกรรมที่มหาลัยจัดในตอนนั้น ทำให้เขาเองต้องใช้เวลากับวิเวียนอยู่พอสมควร และเพราะแบบนั้นเขาเองถึงโดนเพื่อนในกลุ่มคอยชง คอยแซว หวังจะให้ลงเอยกัน

โดนอยู่แบบนั้นหลายครั้ง และหลายครั้งนั้นก็มีราเชลนั่งร่วมวงอยู่ด้วย

แน่นอนว่าตอนนั้นเขาเองยังเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้ในใจ ไม่ได้พูดบอกไปให้ราเชลได้ฟัง จนกระทั่งวันที่เขาเองต้องไปเลี้ยงสายรหัส วิเวียนดื่มจนขาดสติ พยายามจะเข้าหาเขา... เขาไม่รู้ว่าวิเวียนคิดอะไรกับเขามากกว่าแค่พี่รหัสน้องรหัสหรือเปล่า หรือเพราะแค่หลงใหลไปตามคำแซวของคนอื่น แต่คืนนั้นกลับเป็นคืนที่ทำให้ราเชลสารภาพความรู้สึกที่มีทั้งหมดกับเขา

โชคดีที่เขากับราเชลตัวติดกันเสมอ แม้จะเลี้ยงสายรหัสตัวเอง แต่เขาก็ยังพาราเชลไปกินเลี้ยงด้วยกัน

ในตอนที่วิเวียนพยายามเข้ามาหา เข้ามาชนแก้วและพยายามจะเข้ามานั่งตัก เขาเองพยายามถอยตัวห่างหลายครั้ง จนครั้งสุดท้ายที่วิเวียนเดินเข้ามาจนเกือบถึงตัว ราเชลคือคนที่ผลักวิเวียนจนเซล้มลงไป...และนั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นราเชลโมโหใครสักคนจนเผลอกระทำแบบนั้นออกไป

วิเวียนเองเมื่อเริ่มทรงตัวได้ก็พยายามจะลุกมาทำร้ายราเชลคืน สุดท้ายก็เป็นเขาที่รั้งตัวราเชลพาออกมานอกผับเสียก่อน...

เขาจำได้ดี ในคืนนั้นหลังออกมาจากผับ ตรงโรงรถที่เงียบสนิทมีเพียงเขาและราเชล

ราเชลพูดต่อว่าเขาที่ไปนั่งให้วิเวียนคอยเข้าหาอยู่ทำไม บ่นเขายกใหญ่จนมาถึงประโยคที่ว่า ‘เชลไม่ชอบ เชลไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนมายุ่งกับผู้ชายของเชลทั้งนั้น’ เขาเองที่ได้ยินยังไม่เข้าใจประโยคที่ได้ยินมากนัก อาจเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้สติเลือนลางไปบ้าง..แต่ทุกอย่างมันชัดเจนในทันทีเมื่อราเชลรั้งคอเขาเข้าไปรับจูบจากตัวเอง

ชัดเจนที่ว่า ราเชลรู้สึกอย่างเดียวกันกับเขา...

ร่างสวยยืนพิงรถ มีเขายืนประชิดตัวตรงหน้า มอบจูบรสหวานให้นานนับนาที...จนเริ่มจะดึงสติกลับมาได้ ถึงผละหน้าออก

หลังจากคืนนั้น รอจนกว่าจะมีสติกันทั้งคู่ถึงจะมานั่งคุยกันจริงจัง เขาเองสารภาพความรู้สึกทั้งหมดไปให้ราเชลได้ฟังและโชคดีที่ราเชลก็ตอบกลับความรู้สึกมาถึงเขาในแบบเดียวกัน

เพียงแต่ตอนนั้นมีเหตุผลมากมายที่ทำให้เราทั้งคู่ยังไม่กล้าจะเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ที่มี

เหตุผลที่ว่าถ้าไปกันไม่รอด แล้วต่างคนต่างจะยังมีอีกฝ่ายอยู่ในชีวิตอยู่ไหม เราอยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต แน่นอนว่าขาดกันไป..ไม่ใช่แค่ราเชล เขาเองก็คงแทบตายเหมือนกัน

และถ้าเลิกกัน ครอบครัวเราทั้งสองฝ่ายจะเป็นยังไง ป๊าม๊าของเขากับราเชลเป็นเพื่อนรักกันมานาน จะต้องมาแตกคอกันเพราะความรักในวัยที่ยังไม่โตพอของเขาและราเชลหรือเปล่า

สุดท้ายเราคิดตรงกัน เราในตอนนั้นต่างคนต่างยังไม่โตพอ...ในความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนขนาดนี้ คนที่อยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิตขนาดนี้ เขากับราเชลถึงต้องคิดทบทวนให้มาก และปล่อยทุกอย่างไปตามเวลา รอวันที่โตพอ วันที่มั่นคงต่อกันมากพอ วันที่รู้จักรักษาความสัมพันธ์ให้มั่นคงอยู่ได้ตลอดไป ถึงวันนั้นคงจะได้เลื่อนความสัมพันธ์ให้ข้ามเส้นพี่น้องกันไปสักที

ในตอนนั้นเขาเองให้คำสัญญากับราเชลไปว่าเขาจะไม่แตะต้องผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น เขาจะรอจนกว่าจะถึงวันที่ราเชลพร้อม

และมันยังเป็นแบบนั้น วันนั้นจนถึงวันนี้ เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหน ไม่เคยนอนกับใครไม่ว่าในตอนที่เขาขึ้นบริหารคาสิโน จะมีผู้หญิงมากหน้าหลายตาพยายามเข้าหาเขา เข้ามาเสนอตัวให้ แต่เขาก็ยังคงรักษาสัญญานั้น

ยังมั่นคงกับราเชล...

กลับมาในวันที่วิเวียนเข้ามาหาเขาในฐานะเลขา... วิเวียนเองก็ดูจะตกใจไม่ต่างกันที่คนในห้องผู้บริหารเป็นเขา เหมือนจะชะงักไปเกือบนาทีก่อนจะดึงสติกลับมาได้และยกมือไหว้สวัสดีเขากับราเชลตามมารยาท

วิเวียนเดินมานั่งลงตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะ มีเขาที่ทำหน้าที่บอกว่างานที่วิเวียนต้องมารับช่วงต่อจากพราวฟ้าจะต้องเข้มงวดและระวังตรงไหน เพื่อไม่ให้ธุรกิจเขาเกิดความเสียหาย โดยมีราเชลที่นั่งไขว่ขา กอดอกมองเลขาตรงหน้าไม่ละสายตา

บรรยากาศดูเหมือนจะอึดอัดจนเขาเองต้องสั่งให้วิเวียนกลับไปก่อน เขาต้องใช้เวลาคุยกับราเชลอยู่พักใหญ่และโชคดีที่ราเชลเองเข้าใจ ปล่อยให้เขาแนะนำสอนงาน โดยมีข้อแม้ว่าจะต้องรายงานให้ราเชลรู้ตลอดเวลาที่ต้องเจอกัน

ย้อนกลับมาตอนนี้ที่คนสวยของเขานอนอยู่บนเตียง กับคำถามเดิมที่ราเชลถามขึ้นมาซ้ำ เมื่อเขานิ่งไป ไม่เอ่ยตอบ "ทำไมไม่ตอบ ทำไมต้องสอนงาน พราวฟ้าก็สอนไปหมดแล้วนี่" เสียงหวานถามเขาด้วยใบหน้าที่ดูจะงอแงไม่น้อย

"ไม่ได้สอนงานอะไร พรุ่งนี้มีคุยงานกับคนที่ชวนไปลงทุนคาสิโนที่ต่างประเทศ คิรินเลยต้องเรียกมาสั่งให้เขาเตรียมเอกสาร แต่ไม่ทันจะได้สั่งอะไร เพื่อนเชลก็โทรมาบอกว่าเชลโดนไอ้เดชพลล้อมไว้ คิรินถึงรีบทิ้งทุกอย่างลงไปหาไงครับ" และทุกอย่างที่เขาพูดอธิบาย เขาก็ส่งข้อความไปรายงานให้ราเชลรู้ทั้งหมดแล้ว...ก่อนที่ราเชลจะโดนเดชพลล้อมตัวไว้ด้วยซ้ำ

"อ่อ" ตอบเพียงแค่นั้นก็ผละมือที่รั้งแขนคิรินไว้ออกให้เป็นอิสระ แต่แทนที่คิรินจะเดินออกจากห้องไป กลับโน้มหน้ามาใกล้ใบหน้าเธอจนแทบชนกัน "อะไร"

"แก้วที่เดชพลมันส่งให้เชล คิรินเชื่อว่ามียาจริง แต่คิรินแปลกใจอยู่อย่าง" เสียงแหบพร่าเอ่ยพูดพลางใช้มือรั้งใบหน้าสวยที่พยายามเบี่ยงหน้าหนีให้หันมาสบตาตัวเอง "คนสวยเป็นถึงลูกมาเฟียใหญ่ ถึงเชลไม่ได้มาทำงานจริงจังแต่ก็ใช่จะไม่โดนอาธนาสอนเรื่องระวังตัวมา แค่กลิ่นเหล้าเพี้ยนไป คนสวยจะไม่รู้เลยเหรอคะ"

"ตอนนั้นมันกลัว ใครจะไปดมกลิ่นล่ะว่ากลิ่นเพี้ยนหรือไม่เพี้ยน"

"แล้วคนที่โดนยา มีสติ พูดงอแงกับคิรินขนาดนี้เลยหรอ หืม หนูมีสติดีจังเลยว่าไหมคะ"

"คิริน" เมื่อโดนต้อนจนจนมุมก็เรียนชื่อเขาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"แล้วเด็กคนนี้เดินไปให้เดชพลมันยืนล้อมทำไม แถมยังมาอ้อนบอกว่าตัวเองโดนยา…หรือรู้ว่าวิเวียนอยู่บนห้องกับคิริน คนสวยถึงต้องทำขนาดนั้น" เพราะเขาแปลกใจตั้งแต่ตอนแรก เดชพลจะเข้ามาที่นี่ไม่ได้ตามคำสั่งของเขาที่เคยกำชับบอดีการ์ดไว้ แต่บอดีการ์ดกลับให้เข้ามาได้พร้อมพวกอีกหลายสิบคน แถมราเชลยังเดินเข้าไปให้เดชพลล้อมตัวได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้จะเดินไปไหนมาไหนในผับต้องมีการ์ดเดินตามตลอด..ที่สำคัญ ลีน่าเพื่อนสนิทราเชล คนที่เลือดร้อนสู้คน กลับไม่เข้าไปช่วยเพื่อนแต่เลือกโทรหาเขา

แปลกไปหมด ถึงจะเอะใจแต่แรกแต่ก็ยังยอมเดินตามเกมของคนสวย

"หรือคนสวยหึงคิริน"

"..."

"ถ้าจะหวงขนาดนี้แล้วทำไมไม่ยอมเป็นเมียสักที อยากได้จะแย่อยู่แล้ว ไม่รู้เลยรึไง.."