"รู้จักสิครับก็วันนั้น/ไอ้รามมึงบอกอยากดูเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ๆไม่ใช่หรอ รีบไปสิ" ผมรีบหันไปขยิบตาให้ไอ้ราม กลัวมันจะหลุดพูดว่ารสาไปดื่มเหล้าที่ห้องผม ไอ้วินมันรู้ก็เลยลากแขนมันออกไป
"งั้นพี่ไปกับพวกมันนะ ถ้าจะกลับก็โทรบอกแล้วกันจะได้ไปส่ง"
"ค่ะ"
"แก นั่นมันพ่อของลูกในอนาคตแกหรือเปล่า มากับพี่มิรินพี่แพรวาด้วย"
"เอแคลร์มึงอย่าเรียกแบบนั้นดิ๊ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินเฮียจะเสียหาย"
"เดี๋ยวนะยัยรสา กลัวเฮียเสียหายมากกว่ากลัวตัวเองเสียหายเลยหรอ รักเขามากเลยดิ"
"เออ พวกมึงรู้แล้วก็อย่าแซวกูมากสิ กูเขินเป็นนะ"
"หน้าอย่างมึงเนี่ยนะเขิน"
"อ้าวไอ้ม่อน มึงนี่เดี๋ยวเถอะ " ฉันนั่งทำหน้ามุ่ยใส่มัน ก่อนจะหันไปมองดูเฮียก็ไม่เห็นแล้ว เห็นแต่พี่มิรินกับพี่แพรวากำลังเดินมาทางนี้
"พี่มึงมาโน่นแล้วรสา"
"รีบกินสิวะพวกมึง มาก็มาดิไม่ได้กลัวสักหน่อย" ฉันบอกกับไอ้ม่อนที่มันทำหน้าเหมือนกลัวพี่ฉัน แล้วพวกม
