"ถ้าอย่างนั้นป๊าว่าลูกตอบรับเป็นแฟนกับรสาสิ น้องอุตส่าห์ตามจีบมาตั้งนานไม่ใจอ่อนบ้างหรอ" ป๊ากับพี่แม็กยิ้มให้กันก่อนจะหันมามองหน้าผมเพื่อรอคำตอบ แต่ผมยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรกลับไป ป๊ากับม๊าของรสาก็เข้ามาพอดี แล้วม๊ารสาขอเป็นคนเปิดประโยคพูดขึ้นมา
"ถ้าเป็นเมื่อก่อนป้าว่าน่าจะทันอยู่นะพายุ แต่เดี๋ยวนี้เขาบอกกับป้าว่าหวั่นไหวกับพี่ตินไปแล้วนะ แล้วก็ยอมที่จะหมั้นกับพี่ตินด้วย"
"สวัสดีครับลุงโอมป้าอัน เมื่อกี้ป้าว่าอะไรนะครับ รสายอมที่จะหมั้นกับไอ้ตินหรอครับ"
"ใช่จ้ะ รสาเป็นคนบอกป้าเองว่ารอให้คบกันจริงๆจังๆก่อนค่อยหมั้นตอนอายุ20 แต่ถ้าคบกันไปได้ไม่มีปัญหาอะไรอีก2ปีก็จะยอมแต่งงานกันด้วย" ผมได้ยินแบบนั้นก็กำหมัดแน่น เเน่นจนมันสั่นไปหมดแทบจะระงับความโกรธเอาไว้ไม่ได้ ผมคิดว่าถ้ายืนอยู่ต่อผมคงควบคุมอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ได้แน่ๆ
"หรอครับ "
"ใช่สิจ้ะ ป้าเสียดายไม่ได้ดองกับบ้านนี้สักคนเลย ลูกสาวก็ไม่
