"มิรินอย่าพูดแบบนี้ได้ไหม...แค่รสาออกไปกับไอ้ตินเฮียก็ใจจะขาดอยู่แล้ว..ถ้าเฮียฆ่ามันได้เฮียไปฆ่ามันแล้ว" ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆมันโมโหมาก มากจนอยากที่จะฆ่ามันให้ตายไปเลยไม่อยากให้มันอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ คิดจะมาพรากรสาไปจากอกผมได้ไง ผมก็รักของผมมาตั้งนานนะแค่เมื่อก่อนไม่ได้พูดออกไปแค่นั้นเอง
"บทจะรักก็คลั่งรักมากเลยนะคะเฮีย..ได้ค่ะเดี๋ยวมิรินไปคุยกับรสาให้..ถ้ารสาไม่ยอมรับโทรศัพท์เฮียจริงๆ เฮียก็โทรเข้ามาเบอร์มิรินได้เลยค่ะเดี๋ยวมิรินจะให้คุยกับรสา"
"ครับ ขอบใจนะมิริน"
"ขอบใจทำไมคะแค่นี้เอง..งั้นรอสัก 10 นาทีนะคะแล้วค่อยโทรหารสา..มิรินจะไปคุยให้"
"ok ครับ"...
ก๊อกๆๆ...
"รสา..ให้พี่เข้าไปได้ไหม"
"เข้ามาเลยค่ะ.."
"ทำอะไรอยู่.."
"กำลังเตรียมของขวัญให้เอแคลร์อยู่ค่ะ..พี่มิรินมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"มี..แค่อยากจะถามว่าหายโกรธพี่หรือยัง..ที่พี่ตบรสาวันนั้น..พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆพี่แค่โกรธที่รส
