"ก็ได้ค่ะ เฮียสัญญากับรสาก่อนว่าจะคุยโทรศัพท์กับรสาจนรสาหลับ"
"ก็ได้ สัญญา เอายามาให้เฮีย" ผมสัญญากับเธอจนเธอยอมไปเอายานอนหลับมาให้ผม
"ต้องซ่อนไว้ขนาดนั้นเลยหรอรสา"
"ถ้าไม่ซ่อนทุกคนก็เห็นของรสาสิคะ "
"แล้วมีอีกไหม"
"ไม่มีแล้วค่ะมีแค่นี้ ถ้าไม่ซื้อใหม่"
"รสา！"
"รสาล้อเล่น แต่ถ้าวันไหนที่รสาโทรหาเฮียแล้วเฮียไม่รับ รสาคงต้องพึ่งมันค่ะ"
"ถ้ารสาใช้มันอีก เฮียจะไม่มาเจอรสา แล้วก็จะไม่คุยด้วย แม้แต่เข้าใกล้เฮียรสาก็จะไม่มีวันนั้น"
"คนใจร้าย"
"เฮียต้องใจร้ายแบบนี้แหละกับเด็กดื้อแบบรสา" เธอร้องไห้จนได้ ผมกำลังจะเดินเข้าไปใกล้เธอแต่เสียงของมิรินดังขึ้นก่อน
"เฮีย ！มีอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงได้เข้ามาห้องรสา หรือว่ารสาไปสร้างเรื่องอะไรไว้อีกคะ"
"รสาเปล่านะพี่มิริน ว่าแต่รสาสร้างเรื่องทีตัวเองล่ะหายไปไหนมา ป๊ากับม๊าไม่อยู่แทนที่จะอยู่บ้านเป็นเพื่อนรสา แต่พี่แทบจะไม่ได้อยู่บ้านเลย ยังจะมาว่ารส
