หลังจากรอดูอาการของจอมใจสักพักใหญ่ๆ คุณหมอก็เข้ามาตรวจหญิงสาวอีกหนึ่งรอบ ก็พบว่าอาการของจอมใจไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง สมองไม่ได้รับการกระทบกระเทือนมากจนเกินไป คุณหมอจึงอนุญาตให้จอมใจกลับบ้านได้แต่ต้องมาล้างแผลที่โรงพยาบาลทุกวันก่อนในช่วงแรก
นักรบ จอมใจและจารวี พวกเขาทั้งสามคนพากันเดินมาจนถึงรถคันหรูของนักรบ ชายหนุ่มโอบประคองร่างอวบอิ่มมาตลอดทาง ทว่าจารวีก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป
“เดี๋ยวผมให้คนไปส่งคุณที่อพาร์ตเมนต์ ส่วนเธอไปกับฉันก่อน” นักรบบอกกล่าวกับจารวี ก่อนที่เขาจะหันมาพูดกับจอมใจ
“ค่ะ” จารวีตอบกลับ
“เดี๋ยวหนูรีบกลับไปหานะแม่” จอมใจเอ่ยกับมารดา
จากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันไป นักรบให้ลูกน้องอีกคนมารับจารวีไปส่งที่อพาร์ตเมนต์ ส่วนชายหนุ่มกับจอมใจก็ตรงมาที่บริษัทโดยมีภูผาเป็นคนขับรถมาส่งพวกเขา
“ท่านประธานค่ะ ฉันเดินเองได้ค่ะ” จอมใจเอ่ยขึ้นมา ในขณะที่พวกเขาเดินลงรถกันมา นักรบตั้งท่าจะเดินมา
