วันต่อมา
จอมใจสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขายาวสีเข้มก้าวเดินเข้ามาภายในบ้านเช่าพร้อมกับจารวี ซึ่งพวกเธอก็เจอกับสุทินที่นอนแผ่หลาอยู่ตรงโซฟาเก่าๆ กลางบ้าน สุทินค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นมานั่งหลังจากที่เขาได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาภายในบ้าน
“มาแล้วเหรออีนังตัวดี! กลับมาแล้วก็ดีไปทำอะไรให้กูกินสิ หิวจะตายอยู่แล้ว” ชายแก่พูดขึ้นมา เขามีท่าทางโอนเอนเหมือนยังไม่สร่างเมาสักเท่าไหร่
“พี่ทิน ฉันมีเรื่องจะคุยกับพี่” จารวีหยุดอยู่กลางบ้านพลางพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“อะไร!” สุทินตอบกลับเสียงดังลั่นพลางลุกเดินมาใกล้จารวี ทำให้จอมใจดึงตัวมารดาถอยหลังหนีมา
“ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทนกับพี่อีกแล้ว” จารวีเอ่ยต่อ
“มึงพูดอะไรของมึง”
“เราเลิกกันเถอะพี่ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้พี่อยู่บ้านนี้อีกแล้ว”
“พูดอะไรของมึง แล้วกูจะไปอยู่ที่ไหน” สุทินก้าวเดินมาใกล้จารวีมากยิ่งขึ้น จอมใจที่ยืนดูสถานการณ์อยู่ข้างมารดาก็พยายามจะด
