ครึ่งชั่วโมงต่อมา...
รถยนต์หรูมาจอดที่หน้าคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ใบบัวหันขวับไปมองเคลวินอย่างงงๆ เขาพาเธอมาทำอะไรที่นี่
"เราไม่ได้จะกลับบ้านกันเหรอคะ"
"ฉันมีธุระจะคุยกับไอ้ตินแป๊บนึง เธอจะรออยู่ในรถหรือจะขึ้นไปด้วยกัน"
"หนูรออยู่ที่นี่ดีกว่า"
"ตามใจ"
ปึง! เคลวินปิดประตูรถ ทว่ายังติดเครื่องยนต์เอาไว้ ใบบัวมองตามแผ่นหลังของร่างสูงที่หายเข้าไปในตึกสูงจนลับสายตา ก่อนหยิบซาลาเปาลูกที่สองขึ้นมากิน ใช้เวลาไม่ถึงสามนาทีใบบัวก็กินหมดเพราะหิวจัด ทั้งที่ตอนแรกกินไปแค่ลูกเดียวก็อิ่มตื้อแล้ว
"ทำไมหิวบ่อยจังเรา" มือเล็กลูบพุงเบาๆ พลางหาวน้ำตาเล็ด พอหนังท้องตึงหนังก็หย่อน ใบบัวไม่ได้เอะใจอะไรกับความผิดปกติเล็กๆ น้อย ทำงานออฟฟิศก็เป็นแบบนี้แหละ
อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
คนที่บอกว่าจะไปคุยกับเพื่อนแป๊บเดียวก็ยังไม่ลงมา ใบบัวเริ่มหงุดหงิด เธอง่วงก็จริงแต่ก็เหนียวตัวด้วย เลยข่มตาหลับระหว่างรอเขาไม่ลง
หาก
