บทที่ 37 ถูกชะตา

1475 คำ

"ฮึกๆๆ เจ็บๆๆ" "โอ๋ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง เจ็บตรงไหนบอกอาซิ เดี๋ยวอาเป่าให้" "ฮึก ไม่เอา น้องวินจะให้แม่แม่เพี้ยงๆ ให้คนเดียว จุนลุงหน้าแปลกปล่อยน้องวินน้า" สองขาอวบอ้วนที่ตีผั่บๆ ยิ่งทำให้เคลวินมันเขี้ยวหนัก กระชับวงแขนแน่นรัดพุงกลมๆ ให้แน่นยิ่งขึ้น "ลุงเลยวะ อีกอย่างมันต้องแปลกหน้าไม่ใช่หน้าแปลก" "งื้ออ พี่มุ่ยช่วยน้องวินด้วย คุณลุงหน้าแปลกจะลักพาตัวลมไปขายแย้ว" เด็กน้อยจำสิ่งที่มารดาสอนได้ขึ้นใจเวลาเจอคนแปลกหน้า "หน็อย ไอ้ตัวแสบ คนอุตส่าห์ช่วย" "ฮืออ ปล่อยซี้" "เอ่อ หนูขอน้องคืนนะคะ แล้วก็ต้องขอโทษพวกคุณด้วย" "ไม่เป็นไรครับ" "น้องวินอยากหาแม่แม่" พอกลับไปอยู่ในอ้อมของผู้หญิงที่น่าจะเป็นพี่เลี้ยง เด็กน้อยก็หยุดร้องไห้ ก่อนซบแก้มย้วยๆ เปรอะน้ำตาแนบบนบ่าพี่เลี้ยงแทบจะทันที งอแงเก่ง อ้อนก็เก่ง "ค่ะ เดี๋ยวพี่มุ่ยพาไปหาแม่แม่ตอนนี้เลย น้องวินวินไม่งอแงนะคะ" "ให้ผมช่วยอุ้มไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม