บทที่ 48 ไร้พันธะ

1246 คำ

"เดี๋ยว! นี่มึงเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าวะ บัวต่างหากที่ต้องเป็นคนต้องพูดคำนี้ ไม่ใช่มึง" "มึงน่าจะดีใจมากกว่านะที่กูเป็นคนพูด เพราะว่าชาตินี้ยังไงบัวก็ไม่มีทางยอมหย่ากับกูแน่ๆ มึงไม่ได้ยินหรือไงว่าเมื่อกี้น้องบอกว่ายอมให้กูมีเมียน้อยได้" "เอ่อ สรุปว่าเคลียร์กันได้ลงตัวแล้วนะครับ" ร้อยเวรแทรกขึ้น "ครับ" วายุตอบ แล้วหยิบเงินในกระเป๋าตังค์ออกมาจ่ายค่าปรับห้าร้อยแล้วก็ดึงแขนแก้วใจกลับ "บัวขอโทษ" ใบบัวพูดเบาๆ ตอนที่วายุเดินผ่านหน้าไป เธอพยายามแล้วที่จะรักเขา แต่มันก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายเธอก็ทำห้าปีของเขาที่ทุ่มเทเพื่อเธอและลูกเสียเปล่า "จะไปขอโทษมันทำไม" "ที่พี่ลมเลิกเป็นดาราก็เพราะบัว ตลอดเจ็ดเดือนที่นอนติดเตียงเพราะเสี่ยงแท้งลูกก็มีแค่เขาที่อยู่เคียงข้าง น้องวินเข้าโรงเรียนวันแรกก็เป็นเขาที่พาไปส่ง เวลาน้องวินไม่สบายก็เป็นเขาอีกที่อุ้มไปหาหมอ เขายอมกลับไปรับช่วงต่อกิจการที่บ้านก็เพราะอยากแต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม