"เสร็จแล้วก็ลุกไปสิคะ" ใบบัวเอ่ยเมื่อจังหวะหายใจกลับมาเป็นปกติ
"ขออีกสักสองรอบไม่ได้เหรอ พี่ยังไม่อิ่มเลย" ริมฝีปากหนาคลอเคลียอยู่ที่ข้างแก้ม ส่วนตรงนั้นเคลวินก็ยังแช่มันค้างอยู่ในตัวเธอไว้อย่างนั้น ผนังอ่อนนุ่มเต้นตุบในจังหวะที่ช้าลง
"ไม่ได้ ฉันต้องเข้าร้าน"
"หนูสิ ไม่เอาฉัน" เคลวินผงกหัวใช้สายตาตัดพ้อสบตาเธอ
"...หนูต้องเข้าร้านค่ะ ตอนบ่ายมีนัดสัมภาษณ์พนักงานใหม่" ตอนนี้ร้านคาเฟ่ของใบบัวเริ่มเป็นที่รู้จักเพราะลูกค้าที่เป็นพนักงานออฟฟิศแถวนั้นบอกกันปากต่อปาก ทำให้เธอกับมุ่ยทำไม่ทัน เลยต้องประกาศรับสมัครพนักงานเพิ่มสองคน
"ตอนเย็นก็ต้องรีบไปรับลูกที่โรงเรียนอีก"
"เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ร้านแล้วตอนเย็นเราค่อยไปรับลูกด้วยกัน แล้วต่อจากนี้บัวอยากจะไปไหนพี่ก็จะพาไปทุกที่เลย อยากได้ะไรพี่ก็จะหามาให้ แต่ขออย่างเดียว ช่วยกลับมาเป็นใบบัวคนเดิมของพี่ได้มั้ย"
"ถ้าหนูอยากได้ดาวกับเดือนล่ะ"
"พี
