“ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวลงมากินข้าวกัน” พิภพเองก็สงสารเหลนเช่นเดียวกัน แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมให้หลานสาวไปเป็นทาสรับใช้คนบ้านนั้นอีกแล้ว ขาดเป็นขาด
อาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม โดยมีนักรบร่วมรับประทานอาหารด้วย เขาช่วยงานเธอทุกอย่างทั้งดูเรื่องช่างเรื่องตกแต่ง จนวันหยุดของเขาแทบไม่ได้หยุด เธออยากขอบคุณเขาสักร้อยสักพันครั้ง แม้แต่จะเลี้ยงอาหารเขาสักมื้อเขายังไม่ยอม ไปข้างนอกก็อาสาจ่ายให้ตลอดจนเธอเกรงใจมาก
ในใจก็คิดว่าหากเราเจอกันก่อนหน้านี้ก็คงดีไม่น้อยสินะ บางทีตอนนี้เราอาจจะคบกันก็ได้ แต่สำหรับสถานะเขาและเธอตอนนี้คงไว้แค่เพื่อนเท่านั้น
“อร่อยไหมคะคุณนักรบ”
“อร่อยมากเลยครับโดยเฉพาะน้ำพริกกะปิ” นักรบชื่นชอบน้ำพริกกะปิของบ้านพิมพ์พลอยที่สุด รสชาติอร่อยถูกใจจนเขาเติมข้าวถึงสองรอบ
“ทานเยอะ ๆ นะคะ” พิมพ์พลอยตักชะอมชุบไข่วางให้บนจานเขาแล้วราดน้ำพริกลงไปด้วย
นักรบยิ้มให้กับพิมพ์พลอย แล้ว
