เศษรักเมียจำนน

บทที่ 1 แค่เมียตัวแทน 2/2

ความคิดฟุ้งซ่านแล่นเข้าในหัว หลายครั้งที่คิดว่าความตายอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเธอ แต่เมื่อมองหน้าลูกสาวเธอก็ตัดใจทิ้งไปไม่ได้ ต้องฝืนมีชีวิตต่อไป

เวลาเจ็ดโมงเช้า อาหารบนโต๊ะที่แสนน่ากิน ทั้งข้าวต้มหมูสับใส่ไข่ลวก ขนมปังปิ้งทาเนยกับแยมอย่างละครึ่ง และกาแฟดำที่เขาชอบทานวางอยู่หนึ่งที่ ส่วนเธอนั้นขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็ปลุกน้องพิณให้ตื่นไปทานข้าว

ขณะที่เธออุ้มลูกเดินลงบันได คนที่ไม่ได้นอนรู้สึกหน้ามืดจนเซถลาไปด้านหลัง นั่นทำให้คนที่ออกจากห้องตามหลังเธอมารีบวิ่งมารับลูก

“นี่เธอ...ทำบ้าอะไรลูกตกบันไดจะทำไง” เขาผลักเธอกระเด็นแล้วก็อุ้มลูกเดินลงไปด้านล่าง โดยไม่หันมามองว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า

เขาเอาแต่โวยวายเสียงดังใส่ ไม่เคยรับฟังเหตุผลใดของเธอเลยสักนิด ทำไมถึงเซ ทำไมถึงจะล้ม ไม่สบายหรือเปล่า ถ้อยคำพวกนี้ไม่เคยหลุดจากปากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีสักคำ

เธอไม่เหมือนเมียเลยสักนิด เหมือนทาสเสียมากกว่า น้ำตาของผู้หญิงที่ทนความเจ็บช้ำมานานไหลออกมาอีกครั้ง ทั้งที่มันเหือดแห้งไปแล้ว เธอไม่ได้นอนเกือบทำให้ลูกตกบันไดไปด้วยเธอผิดจริง แต่เธอไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย

เธอระวังเรื่องลูกอย่างดี แต่เขาไม่เคยเห็นค่าเธอเลยสักนิดเดียว เขาเอาแต่โทษทุกอย่างเป็นความผิดเธอ แต่เธอโบ้ยความผิดนี้ให้ใครได้ นอกจากรับมันไว้กับตัว

ขณะที่กำลังนั่งเอามือปิดหน้าสะอื้นไห้อยู่นั้น สามีที่อุ้มลูกเดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วก็เดินมาตามเธอ แต่คำเรียกขานนั้นยิ่งกว่าจิกหัวใช้

“นั่งซังกะตายอยู่ได้ ลูกหิวข้าวยังไม่รู้จักลงมาป้อนข้าวลูกอีก ทำหน้าเหมือนจะตายวันตายพรุ่ง”

เขาแช่งชักเธอเช้าเย็นก็ว่าได้ คงหวังให้เธอตายเร็ว ๆ สินะ แต่คนที่เป็นจำเลยมาสามปีไม่สามารถอธิบายได้ เพราะไม่มีใครฟัง เธอถอนหายใจเฮือกแล้วก็เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า เดินลงไปหาลูกสาว

ใบหน้าเศร้าของพิมพ์พลอยฉีกยิ้มให้ลูกน้อยทันที แล้วก็หยิบถ้วยข้าวของลูกมาป้อนให้ ณัฐภัทรมองเมียตัวเองที่ร้องไห้จนตาแดงด้วยความสะใจ เพราะเธอเลือกเองที่จะเจ็บ ในเมื่อต้องการจับเขาแล้วเธอจะได้อยู่ในนรก เขาเป็นคนทำตามสัญญาเสมอยกเว้นเรื่องเดียวที่เขาผิดสัญญาคือ จะไม่ยอมมีอะไรกับเธอ เพราะเขารู้สึกว่าแต่งงานไปแล้ว เขาต้องได้

เมื่อสามีไปทำงานแล้ว เธอเอาลูกนั่งในรถเข็นแล้วก็ทำงานในครัว เมื่อจัดการล้างจานเสร็จเธอก็มองของที่เหลือในหม้อเป็นข้าวต้มส่วนของเธอ ที่มันเหลือแต่ข้าว เธอก็เทมันทิ้งไม่กินอีก หรืออีกอย่างกินไม่ลง

เขาไม่เคยถามว่าเธอกินข้าวอิ่มไหม อยากทานอะไรพิเศษไหม เขาชอบให้เธอเป็นฝ่ายที่ดูแลเขาฝ่ายเดียว เขาชอบทานอะไรเธอรู้หมด เธอชอบอะไรเขาไม่เคยรู้เลย

เธอเอาผ้าลงซัก มีผ้าที่เป็นเสื้อผ้าราคาแพงของเขา เธอซักมือเพราะกลัวสีตก และทำให้เนื้อผ้าเสียรูปทรง ทั้งหมดนี้ใช่เธอทำคนเดียว กับบ้านหลังใหญ่ที่เธอปัดกวาดเช็ดถูกตอนที่ลูกหลับ มันกินแรงมาก เธอถามทุกวันว่าทำไปทำไม ทำเพื่ออะไร แต่เมื่อเห็นหน้าลูกความเหน็ดเหนื่อยตรงนี้เธอทนได้

แต่สิ่งเดียวที่ไม่อยากทนคือความเห็นแก่ตัวของสามีเลวผู้นั้น