บทที่ 4 โจรขึ้นบ้าน 1/2
781 คำ
เธอร้องไห้ไปสักพักก็ได้ยินเสียงรถขับออกไป นึกโกรธนัก ที่เขาทิ้งลูกไว้ข้างล่างคนเดียว ทั้งที่เธออยู่ข้างบน ไม่รู้ว่าเขามีความสำนึกความเป็นพ่อบ้างไหม
สุดท้ายจึงรีบเช็ดหน้าเช็ดตา แล้วลงมาหาลูกรักของเธอ พิพิณคือความหวังเดียวที่เธอทนอยู่ที่นี่ได้ ดังนั้นเธอจะไม่เอาความบาดหมางระหว่างเขาและเธอมาทำให้ลูกต้องรู้สึกว่าขาดความอบอุ่น
“พิพิณขา พ่อออกไปข้างนอกเหรอคะ”
“ใช่ค้า” เด็กน้อยตอบเสียงใสขณะที่กำลังเล่นตุ๊กตา เธอจึงไปนั่งเล่นกับลูก เพราะวันนี้งานบ้านที่จำเป็นต้องทำก็เสร็จหมดแล้ว แต่เมื่อเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของเขาที่โยนทิ้งไว้ที่โซฟา ทำให้เธอแปลกใจ
‘ปกติไม่เคยห่างแต่ทำไม...’
เธอหยิบขึ้นเห็นการแจ้งเตือนมันค้างอยู่หลายข้อความ แต่มีสองข้อความที่เธอไม่เข้าใจ คือเป็นของต้องตา เพื่อนสนิทของเธอ
ส่งหาเขาทำไม?
เธอจึงใช้โทรศัพท์ของตัวเองโทรออกหาเพื่อน อยากถามว่ามีธุระอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงส่งข้อความหาเขาไม่ส่งหาเธอโดยตรง
เธอรอสายไม่นานนักเพื่อนรักของเธอก็กดรับสายทันที
“ว่าไงพลอยแกสบายดีไหม” ต้องตากรอกเสียงหวานไปตามสาย ดีใจที่เพื่อนโทรมาหาในวันนี้ หลังจากเหงามานานมีเพียงลูกสาวเป็นเพื่อน
“ก็เรื่อย ๆ เหมือนเดิมแหละ ว่าแต่ต้องเถอะมีอะไรหรือเปล่า เห็นส่งแชทหาพี่ภัทร” พิมพ์พลอยเข้าเรื่องทันที เพราะหากเป็นเรื่องสำคัญจะได้ช่วยเพื่อนได้
“อ๋ออออ....” เธอลากเสียงยาวไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะดูโทรศัพท์ที่เป็นของส่วนตัวของเขาได้
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่อยากถามเรื่องของพลอยนั่นแหละ เพียงแต่...” ต้องตาหยุดไว้ให้คนปลายสายรู้สึกอยากรู้ขึ้นมาครามครัน
“แต่อะไรเหรอ...”
“แต่ว่ายายเนตรน่ะ เลิกกับผัวไฮโซนั่นแล้วนะ ฉันเห็นเขาไปเอ่อ...คือ...ไม่รู้จะพูดดีไหม” ต้องตาเองก็เกรงใจเพื่อน อย่างไรก็เป็นเพื่อนสนิทกัน แล้วเคยอยู่กลุ่มเดียวกันมาก่อน ใครหลายคนอาจจะประณามว่าพิมพ์พลอยแย่งคนรักเนตรนภา แต่เธอรู้ดีที่สุดว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร
จำได้ว่าตอนนั้นเธอเข้าข้างพิมพ์พลอยถึงขนาดประกาศตัดเพื่อนกับเนตรนภาที่ทำเรื่องเลวทรามนั่น ต้องตาจึงเป็นที่ไว้วางใจของพิมพ์พลอยตลอดมาหลังจากแต่งงาน ก็ปรับทุกข์กันอยู่เนือง ๆ จนเมื่อเพื่อนคลอดลูกจึงไม่มีเวลามาสังสรรค์กัน
“พูดมาเถอะ ฉันก็พอจะรู้เรื่องอยู่บ้าง” พิมพ์พลอยกัดฟันบอกเพื่อน แม้ในใจเจ็บแค้นแค่ไหนก็ตาม ตอนนี้ได้คุยกับเพื่อนก็เหมือนมีที่ระบายบ้าง
“แกยอมจริง ๆ เหรอยายพลอย...นังนั่นมันส่งของเหลือเดนกินให้ แล้วก็ส่งแบบยัดเยียดตัดอนาคตแก แล้วมันจะกลับมากินผัวแกอีกรอบ ถามจริงนี่คนหรือนางฟ้า” ต้องตากล่าวอย่างถึงพริกถึงขิง ทั้งเห็นอกเห็นใจเพื่อนที่ได้สามีเลวไป ไม่สนใจคนเป็นเมีย เอาแต่พร่ำเพ้อถึงรักเก่าที่มันไม่ไยดีนั่น
แต่สามียายพลอยมันก็มีดีที่รูปหล่อบ้านรวยนี่สิ มันเลยน่าสนใจ
“ฉันทำอะไรได้ไหม” เสียงสั่นถามกลับเพื่อน เมื่อมีเหมือนคนคิดปกป้องเธอก็รู้สึกอ่อนแอขึ้นมาทันที ชีวิตเธอเจอแต่คนผลักไสให้ไปอยู่ในนรกที่ณัฐภัทรสร้างขึ้น
“สู้สิวะ...ผัวทั้งคน” ต้องตาเชียร์ให้แย่งกลับคืนมา
“ฉันไม่อยากได้เขาด้วยซ้ำ แต่มันเลิกไม่ได้นี่สิ ฉันก็อับจนหนทาง รอได้ทางรอดก่อนค่อยคุยเรื่องนี้อีกที” แน่นอนเธอย่อมต้องมีแผนรองรับหากตัดสินใจอะไรลงไป เธอไม่มีเบี้ยต่อ เพราะทั้งครอบครัวของเธอ และฝั่งเขาล้วนไม่ยินยอมให้เลิกรากัน ดังนั้นเธอต้องต่อสู้เพียงลำพัง
“แกยังมีฉันนะ มีอะไรก็เล่าได้ ปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไว้กลุ้มนะพลอย” ต้องตาถอนหายใจ แล้วก็คิดบางอย่างอยู่ในใจ หวังว่าจะมีโอกาสสักครั้งเถอะ ให้เธอเป็นคนได้ลองบ้าง
“ขอบใจมากนะต้อง แกดีกับฉันเสมอ”
ต้องตาวางสายไปพร้อมกับรอยยิ้ม เธอสงสารพิมพ์พลอยเหลือเกินที่ต้องอยู่เป็นเมียเฝ้าบ้าน หากเป็นเธอล่ะก็...
- ผู้เขียน
