ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ไลลาก็ไม่เคยติดต่อกลับไปหาอคินอีกเลย เธอตัดขาดการรับรู้เรื่อวราวของเขาทุกช่องทาง ให้แผลที่มันเคยเจ็บตกสะเก็ดและค่อยๆ หายไปในที่สุด จนตอนนี้เธอไม่คิดถึงหรือรู้สึกโหยหาอคินอีกแล้วเป็นการสิ้นสุดรักครั้งแรกของเธอ ที่จบแบบไม่สมหวัง หญิงสาวออกมาเช่าหออยู่ตามลำพังและทำงานพาร์ตไทม์ไปด้วย รวมทั้งเป็นนักเรียนทุนของมหาวิทยาลัย วันนี้เป็นวันที่ดีของเธออีกหนึ่งวันเพราะเธอจะได้เข้ารับทุนการศึกษาในปีนี้ และได้เข้าร่วมงานเลี้ยงขอบคุณผู้มีอุการะคุณทั้งหลายของมหาวิทยาลัย ที่สนับสนุนทุนการศึกษาให้แก่นักศึกษามาโดยตลอด
“ผู้รับทุนรายชื่อต่อไป นางสาวลลิตา สุขยืนยง ผู้มอบทุนการศึกษาเต็มจำนวน นายอคิน อัศวโภคากุล”
ไลลาตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินชื่อของผู้ให้ทุนการศึกษาเธอ ถ้าเธอรู้มาก่อน เธอจะไม่รับเด็ดขาด เธอยืนนิ่งอยู่นานจนโดนอาจารย์ต้องสะกิดให้ออกไป
ขาเธอรู้สึกสั่นเมื่อสบสายตากับเจ้าของ
