ในที่สุด ไลลาก็ได้งานเป็นพนักงานบริการที่ร้านไอติมชื่อดังในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เธอเข้างานตั้งแต่ตอนเช้า และเลิกงานเย็น ทำให้ช่วงนี้เธอไม่ได้เจอกับอาคินและคู่หมั้นของเขาเลย ทำให้เหตุการณ์ในบ้านค่อนข้างสงบ ตั้งแต่เธอทำงาน เด็กสาวก็ไม่เคยรับเงินจากอคินอีกเลย แม้เขาจะฝากไว้กับป้าส้ม แต่เธอก็หยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่เคยรับมาเลย ค่าใช้จ่ายสำหรับเข้ามหาลัย เธอก็นำเงินที่ได้จากประกันชีวิตของพ่อกับแม่มาจ่าย เรื่องนี้ทำให้อคินรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก เพราะเหมือนเขาไม่ได้ดูแลอะไรไลลาเลย
“คินค่ะ หลานคุณเดี๋ยวนี้ ไม่อยู่ติดบ้านเลยนะคะ มะนาวจะวานขอช่วยอะไรหน่อยก็ไม่ได้เลย มาอยู่ทำตัวราวกับเจ้าของบ้านเสียเอง”
มะนางบ่นไลลาเสียงดังเป็นจังหวะเดียวกับที่เธอกลับมาจากทำงานพอดี เธอเม้มปากสะกดกลั้นอารมณ์ ใครกันแน่ที่ทำตัวราวกับเป็นเจ้าบ้าน โขกหัวใช้กับคนอื่นไปทั่ว แม้แต่กับป้าส้ม เธอเห็นก็ไม่เว้น วันๆ ไม่ทำอะไร
