รักร้ายคุณอาแสนเถื่อน

เดนมนุษย์

เด็กสาวค่อย ๆ วางรูปถ่ายของพ่อกับแม่ไว้บนชั้นวางของ ดวงตาคู่สวยของเธอตอนนี้แดงก่ำ เต็มไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา เธอพยายามที่จะไม่ร้องไห้ เพราะพ่อกับแม่สอนเสมอว่า ให้เธอเป็นคนที่เข้มแข็ง เธอเลยพยายามที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าใคร แต่สำหรับเด็กสิบหกแบบเธอ มันเป็นเรื่องที่ยากเย็นเหลือเกินที่ข้ามก้าวผ่านมันไปได้ บ้านที่เคยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ บางครั้งอาจจะมีเสียงบ่นของแม่สลับดังมาบ้าง แต่มันก็ไม่เคยตกอยุ่ในความเงียบแบบนี้

"แกร๊ก!!!"

จากที่นั่งร้องไห้อยู่ เมื่อได้ยินเสียงบางอย่างทำให้เธอว่าเธอไม่ได้อยู่ในบ้านนี้ตามลำพัง มันทำให้หญิงสาวค่อนข้างหวาดระแวง เนื่องจากซอยที่เธออยู่มีกลุ่มวัยรุ่นที่ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจค่อนข้างมาก

เธอเดินไปดูที่ประตู ก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะเธอจำได้ว่า เธอล็อกมันเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้มันกลับถูกเปิดออก ทันใดนั้น ก็มีมือหนาของใครบางคน ปิดปากเธอจากด้านหลัง พร้อมลากเธอเข้าไปในห้องนอนเธอที่กำลังเปิดอ้าอยู่

"อื้อ อี๊ดดดดดด อ่อยยยยยยยยย"(กรี๊ดดดดดด ปล่อยยยยยยย) เธอพยายามส่งเสียงร้อง แต่เนื่องจากมือที่ปิดอยู่ ทำให้เสียงไม่ได้สามารถเล็ดรอดออกไปด้านนอกได้

"ถ้ามึงร้องให้คนมาช่วย กูจะฆ่ามึงแน่" เสียงแหบห้าวกระซิบดังที่ข้างหูเธอ กลิ่นกายสกปรกของมันทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง อยากจะอ้วก เธอพยายามดิ้นสุดชีวิต แต่ร่างผอมบางของเธอก็สู้แรงผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่อยู่ด้านหลังเธอไม่ได้

"หึ หึ กูแอบมองมึงอยู่ตั้งนาน ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง"

มันพูดพร้อมกับผลักเธอลงบนที่นอน ก่อนจะคร่อมร่างตามมาติดๆ เธอพยายามจะใช้เท้าถีบมัน ร่างทั้งร่างดิ้น สะบัด เพื่อหนีสุดชีวิต แต่เหมือนมันจะไม่เป็นผล เมื่อปากเธอเป็นอิสระ เธอพยายามจะวิงวอน ร้องขอ ไม่ให้มันทำอะไรเลว ๆ กับเธอ

"อย่าทำหนูเลยนะจ๊ะ หนูยกมือไหว้ล่ะอย่าทำหนูเลย"

เสียงที่ออกจากปากเธอมีความสั่นอย่างที่เธอไม่สามารถควบคุมได้ รวมทั้งน้ำตาที่ไหลอออกมาจากดวงตาที่บวมแดงช้ำ

"น้าไม่ทำอะไรหนูแรงหรอกจ๊ะ ได้ข่าวว่าพ่อแม่หนูตาย น้าเลยจะรับอาสาดูแลหนูเอง"

มันทำหน้าหื่นกระหายเต็มที่จนเธอจะสำรอกออกมา ก่อนที่มันจะซุกไซ้ไปตามลำคอขาวผ่องของเธออย่าตกละตกลาม เธอเหลือบไปเห็นโคมไฟที่หัวเตียง พยายามจะเอื้อมมือไปหยิบในระหว่างที่มันกำลังทำสิ่งที่กักขฬะอยู่บนตัวเธอ

"เพล้ง!!!!"

"โอ้ยยยยย !!!! อีเด็กเปรตนี้ มึง" เธอใช้โคมไฟกระเบื้องฟาดลงไปบนหัวมันพอดี เรียกเลือดที่คาวๆ น่ารังเกียจออกมาจากตัวมัน เธอตัดสินใจใช้เท้าถีบไปที่หน้าอกมันอย่างแรง จนมันหงายหลังไปจากตัวเธอ แล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งออกมาจากห้องนั้น เธอรีบส่งเสียงกรี๊ดร้องออกมาหวังจะให้คนที่ผ่านไปผ่านมาได้ยิน มาช่วย

"ช่วยด้วยค่าา ช่วยด้วย ช่วยหนูด้วย กรี๊ดดดดดดด" แต่มันก็ไวกว่าเธอ ไอ้คนชั่วมันคว้าผมด้านหลังของเธอก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง จนเธอล้มลงด้วยความเจ็บ

"ฤทธิ์มึงมากนักใช้มั้ย กูให้มึงยอมดี ๆ มึงพูดไม่รู้เรื่อง"

เพลี๊ยะ!!!!!!! ฝ่ามือหนากระทบลงบนหน้าเธอด้วยแรงความโทสะ เด็กสาวรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก และรสชาติแห่งความเค็มใบหน้าเธอชาไปครึ่งซีก ก่อนที่ความเจ็บจะค่อย ๆ แล่นไต่บนหน้าเธอ มันกระชากผมเธอขึ้นมาก่อนจะยิ้มเยาะจนเธอรู้สึกกลัว

"คืนนี้ไม่มีใครมาช่วยมึงหรอก มึงต้องเป็นของกู"

"ไม่!!!! กรี๊ดดดดดดดดด ช่วยหนูด้วย กรี๊ดดดดดดดดด"

เธอยังกรี๊ดร้องสุดเสียงจนมันโมโห เอาเท้าหนาของมันเตะเข้าไปที่หน้าท้องเธอเต็ม ๆ จนเธอจุก เจ็บ และไม่สามารถเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาได้อีก นอกจากน้ำตาที่ค่อย ๆ รินไหลออกมา

มันกระชากเสื้อสีดำที่เธอใส่ไว้ทุกข์ออก เธอรู้สึกหมดสิ้นหนทาง หรือเธอต้องยอมแพ้ให้ไอ้เดนมนุษย์คนนี้ข่มขืนเธออย่างนั้นเหรอ

แต่ก่อนที่มันจะได้ปลดเสื้อในของเธอออก

ปัง!!!!!! เสียงปืนหนึ่งนัด ดังขึ้น เธอรู้สึกได้ว่า มันเฉี่ยวหน้าเธอไปนิด จากที่เธอปิดตาด้วยความขยะแขยง มันทำให้หญิงสาวลืมตาขึ้นมาเพราะคนที่มันคร่อมร่างเธออยู่มันผละออกไปจากเธอด้วยความตกใจ

"มึงเป็นใครว่ะ เรื่องผัวเมีย อย่าเข้ามาสอด" เธอค่อย ๆ รีบลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ เป็นคนที่มาบอกว่าจะพาเธอไปอยู่ด้วยเมื่อตอนเย็นนั่นเอง อาคิน เธอรีบวิ่งไปหลบหลังเขา พร้อมกับที่เขาเอาปืนจ่อไปทางไอ้คนชั่วนั่น

"ผัวเมียเหี้ยไร เด็กเพิ่งอายุสิบหก แล้วเด็กกรี๊ดไปทั้งบ้านแบบนี้ ยังจะมาบอกผัวเมีย" ชายหนุ่มขบกรามแน่นอย่างโมโหกับภาพตรงหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปหามัน พร้อมเอาด้ามปืนตบอย่างแรงจนมันล้มลง

ก่อนจะหันไปบอกเด็กสาวที่กำลังอยู่ในสภาพที่ตื่นตกใจอยู่

"โทรหาตำรวจให้มาลากคอมันไป" ไลลาพยักหน้ารับทันที

"เดี๋ยวววว ไปหาเสื้อใส่ให้เรียบร้อย อีกนิดเดียวจะแก้ผ้าอยู่แล้ว "

ไลลาก้มลงมองร่างกายตัวเอง ก่อนจะพยายามเอามือปิดหน้าอกที่ไม่มีสิ่งใดปกปิด เด็กสาวหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย เธอรีบหันหลัง ก่อนจะไปหยิบเสื้อยืดง่าย ๆ มาสวมใส่ อคินพยายามที่จะไม่มอง เพราะเธอแค่สิบหก แต่บางอย่างมันใหญ่โตเกินตัว มิน่า ถึงมีเศษมนุษย์อย่างไอ้เหี้ยนี้ คิดอกุศล เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เธอรีบวิ่งไปหาโทรศัพท์ก่อนจะกดโทรด้วยมือที่สั่น ๆ และเสียงก็สั่น ๆ