5 เดือนต่อมา
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
( สวัสดีค่ะ )
“พะ พิงค์ นี่ฉันเองนะเอง” ฉันเรียกคนปลายสายด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เพราะรู้ว่าพิงค์ต้องเป็นห่วงฉันมากแน่ๆ
( เดียร์! นี่แกอยู่ที่ไหนเนี่ย แล้วเป็นยังไงบ้างสบายดีหรือเปล่า แกรู้ไหมว่าฉันแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย แล้วแก… ) ทันทีที่ปลายสายรู้ว่าเป็นฉันก็ตั้งคำถามมากมายจนฉันไม่รู้จะตอบอันไหนก่อนดี
“ใจเย็นๆ ก่อนนะพิงค์ ฉันสบายดีขอโทษนะที่ไม่ได้ติดต่อกลับไปหาแกเลย พอดีว่ามันมีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อยน่ะ”
( เฮ้ออ แกรู้ไหมว่าฉันกับพ่อแม่แกเป็นห่วงแกมากแค่ไหน จะไปไหนก็ไม่เคยบอกกันเลย )
“ฉันขอโทษนะ แต่ฉันอยากออกมาอยู่คนเดียวสักพัก ฉันไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นกับตัวเองตรงไหนต่อดี”
( ฉันรู้ข่าวเรื่องบริษัทของแกแล้วล่ะ ตอนนี้ครามเค้าไปซื้อบริษัทของแกเอาไว้อยู่ ถ้าอยากจะกลับมาเปิดบริษัทต่ออีกเมื่อไหร่ก็บอกได้เลยนะ ครามเค้าไม่อยากให้ใครซื้อไปเพราะตรงน
