“คุณพูดอะไรของคุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณไม่มีสิทธิ์มากอดฉัน!” ดูเหมือนว่าฉันยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่แรงกอดจากเขาก็จะยิ่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ เขาจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน ทุกอย่างมันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว
“พูดความจริงไง ฉันผิดเองที่ฉันทิ้งเธอไปวันนั้นวันที่เธอกำลังเผชิญหน้าอยู่กับปัญหา แต่ถ้าฉันไม่ไปฉันก็จะไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งนั้นอีกเลย” เขาพูดข้างหูของฉัน
“มันก็เรื่องของคุณสิ ฉันไม่ได้สนใจอะไรแล้ว คุณจะไปไหนจะเป็นจะตายยังไงก็เรื่องของคุณ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลย”
“ไม่เอาแบบนี้สิ คุยกันดีๆ ก่อนเถอะนะ ฟังฉันอธิบายก่อน”
“คุณจะเอาเหตุผลอะไรมาอ้างมันก็ไม่มีผลอะไรกับฉันอีกแล้ว นี่คุณไม่เข้าใจจริงๆ เหรอ คำว่าจบทุกอย่างแล้วจริงๆ”
“ฉันรู้ แต่ฉันอยากอธิบายให้เธอฟังว่าที่ฉันต้องออกไปตอนนั้นเพราะสาเหตุอะไร”
ฉันถอนหายใจอย่างแรง “ก็ได้ฉันจะยอมฟังก็ได้ แต่ฉันคงมีเวลาไม่มาก และตอนนี้ก็กรุณาปล
