ฉันหยุดเดินแล้วหันไปมองตามเสียงเรียกจากทางด้านหลัง ไม่ได้ตกใจแค่แปลกใจมากกว่าว่าเขาไม่อยู่ที่นี่ได้ยังไง จะบอกว่ามาเที่ยวเหมือนกันก็ดูเหมือนว่าจะบังเอิญเกินไปเนอะ
“คุณ!?”
“เลือดไหลออกมาเยอะเลยนะ ให้ฉันช่วยเถอะ” เขาเดินเข้ามาหาฉัน
“ไม่ต้อง! แค่นี้เองฉันไม่เป็นอะไรหรอก” ฉันรีบปฏิเสธทันที ก่อนจะก้าวถอยหลังหนี
“เลือดไหลออกจะหมดตัวอยู่แล้ว ยังจะมาทำเล่นตัวอีก”
“ฉันจะเป็นอะไรก็เรื่องของฉัน มันไม่ใช่เรื่องของคุณ!”
“มาเถอะน่า เลือดไหลไม่หยุดแล้วนั่น”
“เอ๊ะนี่คุณ ว๊าย!” ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อ เขาก็มาดึงตัวฉันไปอุ้มทันที “นี่คุณ!”
“พักอยู่ไหน?”
“ปล่อยฉัน ฉันกลับเองได้”
“อย่าดื้อ! อยากจะเดินเหยียบแผลให้มันเป็นบาดทะยักตายหรือไง!?” เขาขึ้นเสียงใส่ฉัน
“แผลแค่นี้มันไม่ทำให้ฉันตายได้หรอก เจ็บมากกว่านี้ฉันก็เคยมาแล้วแต่ฉันก็ไม่เห็นตายเลย” ฉันประชดเขาอีกแล้ว บ้าจริงทำไมชอบพูดประชด
