วันต่อมา
“เดียร์ เดียร์” โทมัสสะกิดคนข้างๆ เบาๆ พร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อของเธอข้างหู “เช้าแล้วนะ ทำไมมานอนตรงนี้”
“อืออ อย่ากวนจะนอน” เธอเอ่ยงึมงำด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดไม่น้อย
“แล้วทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้ ทำไมถึงไม่ขึ้นไปนอนบนที่นอนดีๆ ล่ะ” โทมัสถาม เพราะเปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าเดียร์นอนหลับอยู่ที่โต๊ะทำงาน ดูเหมือนว่าเธอจะทำงานทั้งคืนจนเผลอหลับไปเลยด้วย
“อืมม ถ้าจะมาเอางานไปให้เจ้านาย ฉันทำให้เสร็จแล้วนะ เอาไปได้เลย” เดียร์พูดทั้งๆ ที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามองดู
“ไอไม่ได้มาเอางาน แต่เข้ามาดูยูต่างหากว่าเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง” เธอตอบ
“เมื่อคืนยูไม่ได้กินข้าวเหรอ?” หางตาเหลือบไปเห็นจานใส่อาหารที่เขาได้เอามาแขวนไว้ให้เธอเมื่อคืน ดูจากสภาพแล้วเธอคงจะไม่ได้แตะเลย
“อื้ม มันเสียแล้วฉันก็เลยไม่ได้กิน”
“เสีย? เสียที่ไหน ไอซื้อมาตอนที่ทำเสร็จใหม่ๆ เลยนะ ร้อนๆ เลยด้วยมันจ
