“วันนั้นข้ายอมรับว่าตกใจที่พวกเขาถูกพิษ แต่ว่าองค์รัชทายาทน่ะมีหมอหลวงและยังมีเจ้าที่คอยดูแลอยู่ พวกเขาย่อมไม่ปล่อยให้ผู้ใดเข้าใกล้แต่พี่สาวเจ้ามีเพียงบิดาของเจ้าเท่านั้น ข้าก็แค่ช่วยอุ้มนางไปที่ห้องรักษา”
“ท่านจับมือนางเอาไว้แน่นไม่ปล่อยจนข้าเอายาถอนพิษไปให้นาง”
“นั่นเป็นเพราะบิดาของเจ้าควบคุมความกลัวไม่ได้ เขาบอกข้าว่าให้ข้าอยู่และจับมือนางเอาไว้และคอยบอกว่า ชีพจรยังเต้นอยู่หรือไม่เพราะเขา…บิดาของเจ้าก็ดูเหมือนจะทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นว่าบุตรสาวถูกยาพิษ”
“เป็นไปไม่ได้ ท่านพ่อเป็นหมอหลวงฝีมือดี มีหรือจะวิตกด้วยเรื่องเพียงเท่านี้”
“ที่เขากลัวเพราะตรวจพบว่าพิษนั่น….เขาเองก็แก้ไม่ได้ต่างหาก แต่นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะมียาถอนพิษที่ช่วยพวกเขาเอาไว้ได้”
ที่แท้เรื่องก็เป็นเช่นนี้เองงั้นหรือ นางเข้าใจเขาผิดคิดไปเองแล้วยัง….ตบเขาไปอีกหนึ่งครั้งด้วย เรื่องที่เห็นกลับไม่ได้เป็นอย่างที่นางคิด แต่ในเวลานั
