หลิงเฟยหายเข้าไปอยู่นาน เมื่อนางเดินออกมาและพบจางหยวนที่หน้าห้องซึ่งเป็นที่นัดหมายของพวกเขา นางเดินออกมาด้วยชุดนางรำสีแดงสดน้อยชิ้นที่ขับกับผิวนางพร้อมกับผ้าปิดปาก นางเห็นเขาแล้วจึงเข้าไปทักทาย
“เป็นอย่างไรบ้างได้เรื่องหรือไม่”
“เอ่อ…หลิงเฟย เจ้าหรอกหรือ ข้าจำแทบไม่ได้”
“อย่าพึ่งพูดว่าอย่างไรบ้าง”
“พวกมันนำงานบางอย่างมามอบให้ด้วย หากว่านางคณิกาที่นี่ผู้ใดอยากได้งานจากพวกมันก็ต้องแสดงความสามารถที่โดดเด่นจนพวกมันยอมรับ พวกมันจะเลือกพวกนางจากความพอใจและพาไปที่ห้องส่วนตัวริมสุดนั่น”
“ฉลาดมาก ทำเช่นนี้นอกจากจะไม่เป็นที่สงสัยแล้วยังสามารถเลือกผู้ลงมือด้วยตัวเองได้และแน่ใจว่าพวกนางจะไม่เปิดปากพูดมาก หากจังหวะดีก็จะพบนางคณิกาที่สามารถนำยานี่เข้าวังหลวงได้โดยไม่ต้องถูกสงสัย”
“เจ้าจะทำเช่นไรต่อ”
“ก็ต้องพยายามเข้าไปในห้องนั้นให้ได้ ข้าต้องรู้ก่อนว่าพวกมันจะมีภารกิจอะไรให้พวกนางทำ เจ้าคอยดูเหตุ
