จูบของชายหนุ่มดำเนินไปอย่างเชื่องช้าทว่าไม่รุกราน ไม่ได้จู่โจม ตรงข้ามราวกับความอบอุ่นจากริมฝีปากของเขาส่งผ่านกำซาบลึกเข้าไปถึงหัวใจ บาลิกาไม่รู้ว่าปล่อยให้เขาจูบเธอนานแค่ไหนแต่พอรู้สึกตัวอีกทีเขาก็เลื่อนใบหน้าออก เธอลืมตาขึ้นและจ้องมองเขาราวกับรามิลเป็นสิ่งประหลาดล้ำที่สุดในโลกที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนทั้งที่จูบของเขายังคงประทับและตราตรึงอยู่ในความทรงจำของเธอเสมอ เธอได้ยินเสียงเขากระซิบแผ่วอยู่กับกลีบปากอิ่มนุ่มนวลว่า
“มันไม่ใช่แค่เงินค่าตอบแทน แต่มันเป็นความพอใจของผมที่จะทำอะไรกับคุณก็ได้ นี่เป็นสิ่งตอบแทนที่ผมจะให้คุณทำงานแลกกับมันยังไงล่ะ”
“แต่ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้นะ”
“ถ้าไม่ต้องการคุณก็คงไม่ตอบสนองผมเหมือนอย่างเมื่อกี้นี้หรอกใช่ไหม”
“คุณบังคับฉันอยู่เรื่อยแล้วบอกว่าฉันเต็มใจที่จะตอบสนองคุณ มันไม่ยุติธรรมเลยนะคะ”
“เปล่าเลยที่รักผมรู้ว่าคุณเต็มใจ”
“แล้วคุณบอกฉันได้หรือยังว่าจะให้ฉั
