มันอาจเป็นโชคชะตา เป็นความโชคดีที่เมื่อเธอคิดถึงภาสกรเขาก็โทรมาและอยู่ในช่วงจังหวะเวลาที่ประจวบเหมาะ ภาสกรมาปีนังและเธอก็ต้องการออกไปจากที่นี่ มันอาจไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเพราะเธอกำลังจะหนีจากรามิลอีกครั้ง แต่จะให้เธอทำยังไง เธอไม่ได้มีทางเลือกมากนัก บาลิกาเดินพ้นออกไปจากบริเวณของโรงแรมที่พักกระทั่งไปถึงที่หน้าร้านขายอาหารแห่งหนึ่งซึ่งก็เปิดในเวลาเช้าหญิงสาวมองซ้ายขวาและพยายามระแวดระวัง ในเวลานี้เป็นตอนเช้าถึงแน่ใจว่ารามิลคงยังไม่รู้ว่าเธอกับลูกออกมาจากโรงแรมแล้ว โชคดีที่การมาปีนังเขาไม่ได้มีคนสนิทค่อยติดตาม ไม่มีบอดี้การ์ดที่มาคอยระแวดระวัง มันทำให้การตัดสินใจของเธอง่ายดายอีกครั้งหนึ่งแล้ว และขณะที่ยืนรีรออยู่นั้นเธอก็ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากด้านหลัง
“บุ๋ม..ไงมารอนานไหม”
หญิงสาวหันกลับไปและเห็นภาสกรในชุดลำลองซึ่งเธอก็คุ้นเคยดีเขาเดินทางวิ่งเข้ามาหาแล้วเมื่อมาหยุดยืนข้างหญิงสาว เขาจ้องม
