“บุ๋ม...เป็นไง...ขอโทษทีนะพี่ไม่ได้ติดต่อมาหาบุ๋มเลย”
“พี่ไม่ต้องมาขอโทษบุ๋มหรอกนะ พี่น่ะหลอกบุ๋มอีกแล้วรู้ไหม วันก่อนบอกว่าจะมาหาตอนที่บุ๋มคลอดลูกแล้วพี่ภาสก็ไม่มา”
พูดจบเธอก็ร้องไห้ เสียงกระซิกนั้นดังเข้าไปในโทรศัพท์และทำให้ภาสกรตอบกลับมาว่า
“อย่าร้องไห้สิบุ๋ม...พี่ขอโทษจริง ๆ บุ๋มรู้ไหมว่าตอนนั้นพี่น่ะประสบปัญหาอยู่เหมือนกันนะ”
“พี่ก็มีปัญหาอยู่เรื่อยแหละ ปัญหาในชีวิตของพี่แก้ยังไงก็ไม่จบไม่สิ้นสักที ไหนตอนแรกบอกบุ๋มว่าพี่ภาสใช้หนี้ให้คุณรามิลจนหมดแล้วยังไงล่ะ แล้วผลสุดท้าพี่ภาสก็ขายบุ๋มกับลูกอีกครั้ง”
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ พี่ขายบุ๋มกับลูกยังไง”
“ก็พี่ยอมบอกคุณรามิลว่าบุ๋มกับลูกอยู่ที่ไหนแลกกับการให้เขายกหนี้ให้พิพาทอย่างนั้นใช่ไหม ถ้าไม่เรียกว่าขายน้องกับหลานแล้วจะเรียกว่าอะไร”
“บุ๋มจะให้พี่ทำยังไงล่ะ ถ้าพี่ไม่ยอมบอกรามิลจะให้คนมาทวงหนี้แล้วแถมยังมีเจ้าหนี้รายอื่นอีก รามิลเป็นคนที
