“บุ๋มรู้ว่าพี่น่ะเก่งแต่บุ๋มก็ไม่แน่ใจว่านอกจากหนี้ที่พี่ไปก่อไว้กับคุณรามิลพี่ยังจะไปก่อหนี้ที่ไหนอีกบ้างหรือเปล่า แล้วบุ๋มต้องตามปิดช่วยตามล้างตามเช็ดให้พี่อีกไหม”
“แกเชื่อใจพี่ชายของแกหน่อยสิบุ๋ม ว่าแต่แกเถอะตอนนี้บอกพี่ได้ไหมว่าแกอยู่ที่ไหน”
“ถ้าบุ๋มไม่บอกล่ะ”
“บุ๋ม...ทำไมแกพูดแบบนี้ล่ะ เราเป็นพี่เป็นน้องกันนะ รู้หรือเปล่าว่าตลอดเวลาที่น้องหายไปพี่เป็นห่วงแกมากขนาดไหน พี่พยายามติดต่อโทรหาแกเช้าค่ำก็ติดต่อไม่ได้หรือว่าแกโกรธพี่ ไม่อยากจะเห็นหน้า ไม่อยากรู้จักพี่ชายของแกคนนี้อีกแล้ว”
คำพูดของภาสกรทำให้หญิงสาวนิ่งอึ้งไป เธอรู้สึกว่าในน้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและร้องขอความเห็นใจจากน้องสาวคนเดียวซึ่งในส่วนลึกแล้วเธอรักพี่ชายและไม่อยากให้เขาต้องอยู่ในสภาวะของคนที่แบกรับปัญหาเพียงลำพังเธอถึงได้ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือและยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้พี่ชายของเธอปลอดภัยจากเงื้อมมือของรามิ
