บทที่ 30

1123 คำ

“ก็ดีแล้วล่ะ ว่าแต่พี่ชายของบุ๋มนะเห็นเขาบอกว่าเขาจะเดินทางมหาบุ๋มวันนี้แล้วเขาได้โทรมาบอกอะไรบุ๋มหรือยัง” “พี่ภาสยังไม่ได้โทรมาหาบุ๋มเลยนะ แล้วก็ไม่ได้ติดต่อมาหาเลย บุ๋มโทรไปก็เหมือนว่าสายไม่ว่าง ไม่มีคนรับ นี่บุ๋มก็เป็นห่วงพี่ภาสเหมือนกันนะแหม่ม” “เขาอาจจะติดธุระนะบุ๋มหรือไม่ก็อาจจะกำลังเดินทางมา” มะลิวัลย์พูดจบเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น หญิงสาวล้วงหยิบขึ้นมาแล้วพูดผ่านไปทางมือถือว่า “จ้ะ...แม่...ว่ายังไงเหรอ...แม่ปวดหัวเหรอ จะให้แหม่มซื้อยาไปให้ใช่ไหม ได้ ๆ เดี๋ยวแหม่มจะซื้อไปให้นะตอนนี้แหม่มอยู่โรงพยาบาลบุ๋มเขารอผ่าตัดคลอดอยู่น่ะ” พูดจบมะลิวัลย์ก็วางสายและหันมาทางเพื่อนสนิทพร้อมทั้งพูดว่า “บุ๋มเดี๋ยวแหม่มจะออกไปซื้อยาให้แม่ก่อนนะ แม่บ่นว่าปวดหัว อากาศร้อนจัดกลัวว่าจะเป็นลมแดดน่ะ บุ๋มอยู่คนเดียวก่อนได้ใช่ไหม ถ้ายังไงเดี๋ยวแหม่มจะรีบกลับมานะ” “บุ๋มอยู่ได้จ้ะแหม่ม ไม่เป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม