“เห็นคุณมาร์คินไหม?” เธอเอ่ยถามเร็น ก่อนหน้านี้เธอขอมาร์คินออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่ พอเดินกลับมาก็ไม่เห็นเขาอยู่ที่เดิม มีเพียงเร็นที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“นายเดินไปทักทายเพื่อนครับ”
“อ๋อ…” เธอตอบรับสั้นๆ ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว และคืนนี้มาร์คินจะพาเธอไปงานเลี้ยงการกุศลและมีการประมูลเครื่องเพชรหายาก ถ้าถามว่าเธออยากไปไหม? เธอบอกเลยว่าไม่อยากไป เพราะงานนี้ค่อนข้างใหญ่และมีแต่คนระดับมาร์คินทั้งนั้นอยู่ภายในงาน เธอแค่กังวลว่าอาจจะทำเขาขายหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกงานใหญ่ขนาดนี้
เธอมองมาร์คินที่เดินมากับผู้หญิงในชุดเดรสสีแดงคนหนึ่ง ท่าทางของทั้งคู่ดูสนิทสนมกันไม่น้อย และมาร์คินก็ไม่ได้มีท่าทีจะเย็นชาใส่ ทว่าทุกอย่างมันกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
เพิ่งเคยเห็นเขายิ้มเวลาคุยกับผู้หญิงคนอื่น…
“นี่ภรรยาของคุณเหรอคะ? ในรูปว่าสวยแล้ว ตัวจริงสวยมากๆ เลยนะคะ” หญิงสาวยิ้มให้นาร์มินอย่างเป็นมิตร
“ขอบ
