เสียงออดของห้องพักในโรงแรมหรูระดับห้าดาวดังขึ้น ทำให้นาร์มินละสายตาจากโทรศัพท์มือถือมองไปยังต้นเสียง ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงโต๊ะตรงหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปส่องตาแมวเล็กๆ เพื่อดูว่าใครกดออด
ภาพเร็นแบกร่างเมามายของมาร์คินทำให้เธอตกใจไม่น้อย มือรีบเอื้อมไปเปิดประตูออก พอได้เห็นสภาพเต็มๆ ของมาร์คินก็ยิ่งตกใจกว่าเดิม ตั้งแต่รู้จักเขามา เธอไม่เคยเห็นเขาเมาหนักขนาดนี้มาก่อน
“ทำไมเขาเป็นแบบนี้ล่ะ?” เธอถามเร็น
“นายดื่มหนักไปหน่อยครับ” เร็นตอบแล้วพาเจ้านายหนุ่มเดินตรงไปยังโซนห้องนอน วางร่างใหญ่ที่กำลังเมาไม่มีสติลงบนเตียง ใบหน้าแสดงออกชัดเจนว่าเหนื่อยจากการแบกมาร์คินมาห้องพัก
“ขอบใจนะ นายไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันดูแลเขาเอง”
“ครับ”
เธอมองมาร์คินที่นอนหมดสภาพบนเตียงนอน ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยพิษแอลกอฮอล์ มิหนำซ้ำร่างกายยังเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นหึ่งจากเหล้า เธอรู้ว่ามาร์คินดื่มบ่อย แต่ไม่เคยเห็นเขาเมาหนั
