เที่ยงคืน
“แม่ครับ พ่อครับ กลับมาหาผมได้ไหมอึก…”
ณิดาตื่นจากการนอนหลับเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นไห้และพร่ำเพ้อของนาร์วิน หญิงสาวลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่ชายหนุ่มซึ่งนอนขดตัวร้องไห้อยู่ เธอเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอนแล้วเดินไปแง้มผ้าม่านออกเพื่อดูว่าฝนหยุดตกหรือยัง ปรากฏว่ายังไม่หยุดตก
นาร์วินเคยเล่าให้ฟังว่าพ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ในวันฝนตก นี่อาจเป็นสาเหตุว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ เธอหยิบผ้าห่มแล้วนำไปห่มให้นาร์วิน พลางนั่งยองๆ ลงมองใบหน้าหล่อเหลาซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ เธอเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เขา แอบรู้สึกสงสารเขาอยู่ลึกๆ เด็กผู้ชายคนหนึ่งเติบโตมาได้จนเข้มแข็งขนาดนี้ถือว่าเก่งมาก
ภายนอกนาร์วินดูเข้มแข็ง แต่ทว่าภายในใจกลับเต็มไปด้วยความอ่อนแอ
เธอลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปนอนโดยไม่ลืมปรับแอร์ให้อุณหภูมิสูงขึ้นเพราะภายในห้องค่อนข้างเย็น
เช้าวันต่อมา
นาร์วินตื่นขึ้นจากการนอนหลับ ชา
