ปัง
“คุยข้างนอกก็ได้นิคะ ไม่เห็นต้องเข้ามาคุยในห้องเลย”
นาร์วินพาตัวเองเข้ามาในห้องพักซึ่งเดาว่าคงเป็นห้องพักของเขา สายตาณิดาเหลือบไปมองประตูห้อง ไม่รอช้าที่จะก้าวเท้าเดินไปยังประตู แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะโดนนาร์วินรั้งเอาไว้
หมับ
“จะไปไหน” เขารวบเอวณิดาเข้ามากอดเอาไว้
“ปล่อยดานะคะ” เธอบอกเขาเสียงแข็ง พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของนาร์วินแต่ก็ไม่เป็นผล ไออุ่นจากอ้อมกอดเขาทำหัวใจเธออ่อนยวบ
นาร์วินดันร่างบางให้แนบชิดลงผนังห้องเย็นเฉียบ สายตามองลึกเข้าไปในนัยน์ตาคู่สวยที่กำลังอ่อนไหว ณิดาพยายามใช้มือทั้งสองดันไหล่เขาออกแต่ทำไม่ได้ เพราะแรงเท่ามดจึงทำให้เขาได้เปรียบกว่า
“จะพูดอะไรก็รีบพูดมา เพื่อนดารออยู่” เธอเบือนหน้าไปทางอื่น เมื่อกี้พยายามดันไหล่เขาออกแต่นาร์วินกลับไม่มีความไหวติงใดๆ ทำให้เธอเหนื่อยและพลอยหงุดหงิดบวกกับตอนนี้มีประจำเดือน ยิ่งทำให้มีหลายอารมณ์ในเวลาเดียวกัน
