บทที่ 15 อันตรายเริ่มคืบคลานเข้ามาแล้ว
เพี๊ยะ!
ฝ่ามืออันเหี่ยวย่นตามวัย ฟาดไปที่แขนของลูกสาวอย่างแรงเพื่อให้เธอหยุดการกระทำที่ไม่ยอมคนนี้
“โอ้ย แม่ ตีหนูทำไมคะ!”
“แกหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ นังลูกตัวดี ไม่ดูหน่อยเหรอ หากแกไม่ยอมต่อไปครอบครัวได้พังพินาศจริง ๆ แน่”
คุณหญิงกัดฟันกระซิบกระซาบ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิกแขนของลูกสาวอีกครั้งเพื่อเตือนสติ ก่อนจะหันมายิ้มแสร้งให้เลโอ จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานว่า
“เรามาคุยกันดี ๆ หน่อยไหมคะ เมื่อกี้ฉันค่อนข้างจะใช้อารมณ์มากเกินไป จึงเผลอทำเรื่องที่ไม่เหมาะสมค่ะ เอาอย่างนี้ค่ะ จะให้ฉันทำอะไรคะ แค่ไม่เอาเรื่องกันก็พอค่ะ” คุณหญิงใช้คำพูดหว่านล้อม
รมิดาที่ดูเหตุการณ์อยู่ได้แต่เบะปากมองบน ตวัดสายตามองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาที่รังเกียจ เพราะนิสัยของหญิงวัยกลางคนนี้ เปลี่ยนเหมือนงูลอกคราบ
“ก้มหัวขอโทษนาเดียร์ค่ะ พูดออกมาช้า ๆ ชัด ๆ”
เรียวปากสีหวาน
