บทที่ 18 สัญญาณเตือนของการมีชีวิตได้อีกไม่นาน
“ชุดนี้เป็นยังไงคะ” เสียงของพนักงานสาวพูดขึ้น ในขณะที่เลโอกำลังนั่งอ่านหนังสือรอรมิดาอยู่โซฟา
ก่อนหน้านี้เปลี่ยนชุดมาหลายชุดในร้านเกือบจะทั้งหมดแล้ว ก็ยังไม่ถูกใจมาเฟียหนุ่มเสียที
ทั้ง ๆ ที่หญิงสาวที่เขาพามา ใส่ชุดไหน ก็ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าแท้ ๆ
รมิดาที่อยู่ในชุดราตรีสีขาวยาวคลุมจนถึงปลายเท้า บนชุดปักด้วยเพชรส่องประกายระยับระยับ ดูเหมือนว่าวันนี้ภรรยาของเขาจะโดดเด่นที่สุดในงานเสียแล้ว ทว่าติดอยู่อย่างเดียวคือชุดมันเผยให้เห็นหน้าอกมากเกินไป
“ไม่เอาเปลี่ยนชุด” เสียงเข้มพูดกึ่งออกคำสั่ง
คนตัวเล็กที่ได้ยินใบหน้าสวยหุบยิ้ม จากนั้นค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นหน้ามุ่ยทันที ดูท่าแล้วเลโอไม่ได้เลือกสีชุด แต่น่าจะอยากได้ ชุดที่มันคลุมไปทั้งหัวทั้งตัวเสียมากกว่า
“เลโอคะ ชุดนี้สวยแล้วนะคะ”
เสียงหวานบอกคนรัก ว่าชุดนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว คงไม่มีชุดราตรี
ร้าน
